Сачыненне на тэму «Падарожжа кропелькі вады», 6-й клас
Я непрыкметная і малюсенькая кропелька вады. Нарадзілася я ў самых глыбокіх пластах зямлі. Там нас вельмі шмат. З часам мы зліваюць у падземныя раўчукі і прарывацца вонкі выглядзе крыніц. Такі вось паток пранёс мяне па цёмных калідорах і выплюхнуў вонкі з высокай горы. Разам з вадаспадам я кінулася ўніз і мы з мне падобнымі кропелькамі расплескались ў розныя бакі. Апынуўшыся на лісточку нейкага расліны я задумалася і залюбовалась навакольнага прыгажосцю.
Забыўшыся аб рахунку часу, я адчула, што сонейка прыстойна прыпякло мае бочка і мяне патокаў ветру панесла ўгору. З вышынёй станавілася халадней і тут я зноў сустрэла сваіх суайчынніц. Мы з радасцю абняліся і сабраліся ў туманнае воблака. Было так весела і прыемна парыць над лясамі і палямі! Лёталі мы доўга і апынуліся ў новых краях, далёка ад месца нашага нараджэння.
Раптам прыляцеў грозны ураган і так злавала нас сваім нязграбным паводзінамі, што ўсе кропелькі посерели і ператварыліся ў амаль чорную хмару. А вецер нястомна гнаў нас з аблюбаванага мястэчка ў далёкія далі. Тады мы вырашылі падмануць яго - апусціліся зусім нізка да зямлі і сталі падаць на яе паверхню ў выглядзе дажджу. Як толькі мы апынуліся ў даліне, як тут жа засвяціла сонейка і окрасило неба бабулька ж вясёлкай.
Па гэтай прыгожай радузе мы зноў сталі збірацца ў дружную кампанію, але тут жа пашкадавалі пра гэта. Воблачка занесла ў такія месцы, дзе быў мароз. Кожная кропелька тут жа змерзла і стала падобнай на узорчатыя льдинку. Пад сваім цяжарам мы, кружачыся ў карагодзе, сталі планаваць на сваё звычайнае месца - зямлю. Завіруха тут жа закружыла нас у развеселом бальнай танцы. Яна спраўна швыряла нас асобы людзей і тыя таксама радаваліся. Так мы падалі суцэльнай сцяной, пакуль я не заснула ў высокай гурбе.
Увесну сонейка зноў сагрэла мяне, і я з патокам ручая панеслася да рэчкі. Яе бурныя вады змяшалі мяне з іншымі кропелькамі, дзе мы зноў арганізавалі дружную кампанію. Згуртаваная маса вады ператварылася ў вялікую і грозную сілу. Паток данёс да нас плаціны абсталяванай сталёвымі турбінамі. Тут наша моц пайшла на карысць усяму чалавецтву. Наша неўтаймоўная энергія ператварылася ў так неабходнае людзям электрычнасць.
Але сёння я вырашыла прыйсці да цябе ў госці ў твой дом. Отверни кран і я вырвуся насустрач аднаму прахалоднай і чыстай вільгаццю. Я напаю цябе і омою ад пылу цяперашняга дня, супакою ціхім цурчаннем і дам сілы да новага, будучага дня.
