Учора ўвесь наш клас наведаў гістарычны музей. Яго будынак адразу здалося з боку уражлівым і ўрачыстым. Каля ўвахода красавалася вялізная елка, якую ўпрыгожвалі сваімі вырабамі іншыя вучні. Усе рыхтаваліся да сустрэчы Новага года, таму мы таксама не засталіся ў баку і падарылі прыгажуні свае цацкі. Налюбаваўшыся елкай, мы апынуліся ў святочнай фае музея.
З гэтага фае вялі лесвіцы на розныя экспазіцыі музея. Для пачатку мы накіраваліся ў залу, дзе была прадстаўлена гісторыя старажытных людзей. На сценах размясціліся карціны з выявамі здабывае пражытак старажытнага чалавека. Побач з імі дэманстраваліся сапраўдным дзіды і каменныя сякеры - прылады палявання. Я з цікавасцю глядзеў на гэтыя экспанаты і ў маім мозгу сталі адна за адной складвацца сітуацыі пры якіх нашым продкам даводзілася весці барацьбу за пражытак. Ім даводзілася мерзнуць у цёмных пячорах, працаваць пад праліўным дажджом, захутваецца ў шкуры пры марозе.Колькі сіл і цярпення трэба было выдаткаваць на тое, каб высачыць, дагнаць і зрынуць чарговае жывёла. І толькі агонь выратаваў старажытнага чалавека ад паўсюднага вымірання. Хутчэй за ўсё ім было нават цяжэй вынесці нягоды, чым падчас бязлітасных войнаў.
Вывеў мяне з якія нарынулі пачуццяў зала прысвечаны XVI стагоддзя. Тут жыццё чалавека стала крыху лягчэй. Бо яны ўжо маглі арыентавацца ў незнаёмым месцы па зорках і баках святла. Жыллё ў чалавека стала больш камфортным і цёплым. Узводзіліся першыя храмы і палацы. Навукоўцы сталі вывучаць Сонечную сістэму і характарыстыкі Зямлі. Многія сталі гандляваць з іншымі народамі і ўсталёўваць сяброўскія сувязі паміж дзяржавамі. Рабіліся першыя спробы перасекчы мора і акіяны. Людзі сталі вучыць мовы, матэматыку і іншыя навукі.Усё гэта рабілася на карысць чалавецтва і для палягчэння працаёмкіх работ.
Паступова мы перайшлі да паказу нашага часу. Тут адразу стала весялей і звыклей. Бо з многімі новымі адкрыццямі нашых сучаснікаў мы апынуліся знаёмыя не толькі з падручнікаў, але і на практыцы. Першы тэлефон і трактар, электрычная лямпачка і радыё, спадарожнікі і пілатуемыя ракеты нас, вядома, не вельмі здзівілі, але азнаёмілі з дасягненнямі нашых і замежных канструктараў. Мы доўга разглядалі ў мікраскопе малюсенькія дэталі гадзін і дзівіліся іх мініяцюрнасці.
Прайсці ўсе выставачныя залы за адзін раз нам не ўдалося, але уражанняў дадалося звыш меры. Потым на ўроках мы не раз успаміналі свой паход у музей.
