Як і ўсе дзеці я люблю ездзіць адпачываць летам на моры. Для мяне гэта заўсёды вельмі прыемная і доўгачаканая падзея. Я хачу расказаць вам аб сваёй першай паездцы на моры, якая адбылася сем гадоў таму.
Мне тады было пяць гадоў, але нягледзячы на гэтак юны ўзрост я была вельмі дапытлівай дзяўчынкай. Увесь час, якое мы з бацькамі павялі ў шляху, а гэта было пяць гадзін язды, у мяне не закрываўся рот. Я ўвесь час задавала пытанні маме і таце:
- «Чаму плывуць па небе аблокі? А што неба не можа быць рознакаляровым як вясёлка? А як жа гэтыя птушкі лётаю па небе і не стамляюцца, у іх што крылы не баляць? А якое яно моры? Хутка я ўбачу марскія прасторы?». І як ні дзіўна бацькі адказвалі на кожны мой пытанне, пяшчотна глядзелі на мяне і называлі «маленькай почемучкой».
Я вельмі добра памятаю, як мы пад'язджалі да ўзбярэжжа. Тата спыніў аўтамабіль у ста метрах ад берага мора. Мама адчыніла дзверы, і я босая тут жа выскачыла з машыны і панеслася насустрач мора. Мама кінулася за мной наўздагон. Прабегшы метраў трыццаць я адчула пад нагамі цёплы пясок, і паскорылася да нязведаным марскіх прасторах. Праз некалькі хвілін я ўжо стаяла ля вады. Цёплыя і ласкавыя марскія хвалі набягалі на мае ногі і гэта адчуванне вельмі мне падабалася. Я стаяла, і атрымлівала асалоду ад свежым марскім паветрам і менавіта ў той момант я адчувала сябе шчаслівай і ўлагоджанай.
На моры мы правялі дзесяць дзён. Мне ўвесь час хацелася плёскацца ў вадзе і не выходзіць на бераг, але бацькі выразна сачылі за часам, праведзеным у вадзе і на сушы. Калі дарослыя казалі выходзіць з вады, то я на беразе будавала замкі з пяску, а затым зноў плёскалася і весялілася ў моры. Як то раз мне нават пашчасціла ўбачыць празрыстых медуз, якія нагадвалі жэле плывущее па хвалях. Дзесяць дзён прабеглі вельмі хутка і прыйшла пара з'язджаць. Ад гэтай думкі мне рабілася вельмі сумна, але, на жаль ад'езду было не пазбегнуць. За гадзіну да ад'езду я прыйшла на бераг мора і кінула ў яго манетку для таго, каб яшчэ раз прыехаць у гэта цудоўнае месца. Увесь зваротны шлях дадому я маўчала і сумавала. Па прыездзе дадому я ўзяла абяцанне з бацькоў, што цяпер мы кожны год будзем ездзіць адпачываць на моры. Прайшло ўжо сем гадоў і бацькі ні разу не парушылі дадзенае абяцанне мне.
ставки на теннис на сегодня
|