У гэтым годзе зіма да нас прыйшла вельмі позна. Звычайна ў лістападзе ў нас ужо сапраўдная зіма, але ў гэты раз першы снег мне ўдалося ўбачыць толькі ў снежні месяцы.
Кожны год, я з нецярпеннем чакаю гэтага моманту, люблю снег і зіму. Гэта маё самае любімае час года. Мне надоўга запомніцца гэты першы снежны дзень.
Не гледзячы на тое, што за акном ужо быў канец лістапада, надвор'е ў нас стаяла добрая, часта свяціла сонца, цяпла ад яго, вядома, было мала, але было камфортна. Ветру амаль не было, таму зіму практычна ніхто не чакаў.
Раніцай, як звычайна, я стаў збірацца ў школу. Памыўся, пачысціў зубы, і пайшоў снедаць. Пасля сняданку я адправіўся ў свой пакой, узяў школьны заплечнік, надзеў форму і адышоў у гасціную, з які я хутка прабраўся ў калідор. Там я надзеў лёгкую куртку і чаравікі. Ужо праз паўгадзіны, я быў гатовы да выхаду з дому. Тут то і было маё здзіўленне, калі адкрыўшы ўваходныя дзверы, я ўбачыў першы, доўгачаканы снег. Я не магу перадаць словамі свае пачуцці і эмоцыі, якія змог тады выпрабаваць. На маім твары з'явілася ўсмешка. І тут жа, з маіх вуснаў вылецела запаветнае: «Ура! Першы снег!».
Сняжынкі вялікім купкамі спускаліся з неба прама на зямлю, і з кожнай хвілінай яго станавілася ўсё больш і больш. Кожная сняжынка, была асаблівай, адна прыгажэй іншы прыгажэй. Тут я працягнуў свае руку, і стаў лавіць сняжынкі. Яны ўсе такія розныя, знайсці аднолькавыя было проста не магчыма. Ад цяпла маіх рук, яны хутка раставалі.
Усе дрэвы ў акрузе, апраналіся ў снежныя ўборы, рознакаляровыя дахі суседніх дамоў, мянялі свой колер на белы, а людзі, якія праходзяць, хуталіся ў свае лёгкія куртачкі. Думаю, яны былі зусім не рады гэтаму першаму снегу. Каля парога, за гэты час сабралася нямала снегу. Плітак ўжо было зусім не відаць. Тут я вырашыў пакінуць свой першы зімовы след.
Я вельмі ўзрадаваўся і стаў тэлефанаваць свайму сябру, каб падзяліцца з імі гэтай радасцю і прапанаваць яму, адправіцца ў школу разам.
Ужо праз пяць хвілін мы сустрэліся з Мішам. Нашаму шчасцю не было мяжы, ад радасці мы пачалі бегаць, смяяцца і ляпіць першыя снежкі. Так мы і дабраліся да школы. Перад уваходам нас сустракаў ужо вясёлы снегавік. Смешны ён атрымаўся! У нашай школе вельмі шмат дзяцей, як толькі пачынае выпадаць першы снег, мы пачынаем ляпіць снегавікоў. Але тут, хто-то ўжо паспеў зрабіць гэта за нас. Напэўна гэта наш ахоўнік, таму што ён на працы з'яўляецца раней за ўсіх.
Я быў вельмі рады гэтаму дню, хай снег і позні, але такі доўгачаканы. Вось такім быў для мяне першы ў гэтым годзе снег.
|
