Тэму непазбежнасці лёсу, можна ўбачыць у шматлікіх творах Пушкіна. Вялікі паэт надаваў лёс вялікае значэнне. Пушкін, як бы паказвае ў сваіх творах, што ёсць што-то такое, што наканавана чалавеку звыш, успомнім «Мяцеліца», «Пікавую Даму», і многія іншыя творы вялікага паэта і пісьменніка.
Адно з такіх містычных твораў прысвечаных року, гэта «Песьня пра Вешчага Алега». Алег быў адважным і вельмі разумным ваяром, ён ваяваў супраць хазар, і не пабаяўся выступіць супраць магутнай у той час Візантыі. Перад ваенным паходам супраць грэкаў, Алег папрасіў ведзьмака прадказаць яму будучыню, вяшчун прадказаў князю, што ён пераможа візантыйцаў, але, сам неўзабаве памрэ, і конь стане прычынай яго смерці. Алег, пачуўшы гэта страшнае прадказанне, развітаўся з канём, загадаў добра за ім даглядаць, а сам адправіўся ў паход супраць візантыйцаў.
Калі грэкі не далі ладьям Алега прайсці па моры да Канстанцінопаля, Алег паставіў ладдзі на колы і па сушы рушыў да Царград. Грэкі бачачы такі крок праціўніка, прыйшлі ў жах ад выгляду якія рухаюцца па сушы лоддзяў варожага войскі. Спроба атруціць Алега атручаным віном і яством, не прынесла ім поспеху, і яны вымушаныя былі пагодзіцца плаціць даніну і заключыць гандлёвы дагавор.
Перамогшы грэкаў, князь вярнуўся на радзіму, неўзабаве ён вырашыў праведаць свайго любімага каня, але пазнае, што конь памёр. Праклінаючы вешчуна за ілжывае прадказанне, Алег пайшоў да парэшткаў каня, каб развітацца са сваім каханым жывёлам, у гэты момант яго ўкусіла атрутная змяя, выползшая з чэрапа жывёлы.
Змяя сімвалізуе тут падман, а чэрап, смерць, смерць падманула Алега і ўкусіла яго атрутнай змяёй. Падмануць смерць не ўдалося і Алег у гэтым пераканаўся, поразившись перад смерцю сбывающемуся прадказанню ведзьмака.
Дарэмна Алег думаў ўцячы ад лёсу і падмануць смерць, яе не падманеш і ад лёсу не пойдзеш, яна будзе толькі такой, якой яна павінна быць, гэтая думка і ёсць галоўная у вершы «Песьня пра Вешчага Алега».
|
