У наш час вельмі востра стаіць пытанне захавання прыроды. Чаму? Навошта яшчэ і ахоўваць тое, што і без нас сохранно? Гэтае пытанне як заўсёды актуальны, асабліва цяпер, у эпоху інфармацыйнага буму, шалёнага развіцця інфармацыйна-тэхналагічнага прагрэсу. Жак Кусто казаў, што даўным-даўно прырода вельмі палохала чалавека, а ў наш час чалавек стаў пагражаць прыродзе. Цяпер няма ні адзінага месца на планеце да куды б не зазірнуў чалавек.
Яшчэ ў 15 стагоддзі дзейнасць чалавека мела выбарачны характар. Цяпер яна ахапіла ўсю планету і набыла сусветны маштаб. Калі ў 70 гадах хх галоўнай праблемай была вайна і свет, то цяпер востра стаіць пытанне радыяцыйнага забруджвання. Усім вядома, што менавіта гэта стала адной з прычын захворвання людзей. Асабліва небяспечна забруджванне атмасферы ў вялікіх гарадах.
Яшчэ адна вялікая праблема гэта захаванне запасаў вады. Вядома, што ўзровень акіяна залежыць ад стану мацерыкоў. У мора і акіяны трапляюць тоны шкодных рэчываў. Сітуацыя практычна выйшла з-пад кантролю. Аральскае мора стала сапраўднай зонай бедства.
Глабальныя змены кліматычных умоў звязаныя з зменай інтэнсіўнасці ўльтрафіялетавых прамянёў. Важнай праблемай застаецца і ахова жывёльнага і расліннага свету.
Я спадзяюся, што мы яшчэ зможам усё выправіць. Навукоўцы ва ўсім свеце ўжо цяпер распрацоўваюць тэхналогіі, якія дазволяць выкарыстоўваць новыя крыніцы энергіі. З'яўляюцца аўтамабілі, якія ездзяць на бяспечным для навакольнага асяроддзя паліве. Усе экалагічнае цяпер становіцца модным, а гэта значыць, што будзе папулярным і далей.
Мне б вельмі хацелася, каб і ў нашай краіне да праблем экалогіі паставіліся сур'ёзна. Тым больш, што мы перажылі адну з самых жудасных катастроф у гісторыі – выбух на Чарнобыльскай АС. Яна павінна служыць нам сумным напамінам пра тое, як небяспечна безадказнае стаўленне да прыроды. Я вельмі хачу, каб мы сталі мудрэй і ўлада, грошы, асабістыя інтарэсы мы ніколі не будзем ставіць вышэй жыцця цэлай планеты.
