Любому чалавеку, якога прыпадаюць па душы прыгожыя з'явы прыроды, паляванне сустрэць світанак. За ім можна назіраць кожную раніцу, і кожны раз ён адбываецца своеасабліва. У зімовую пару ён надыходзіць пазней, так як зімой доўгая ноч.
Летні раніца
Асабліва я люблю сустракаць світанак падчас летніх канікул, калі не трэба спяшацца ў школу. На адкрытых месцах ён проста цудоўны, тут відаць як на лініі гарызонту зямля злучаецца з небам. Я назіраў за гэтым з'явай у вёсцы, калі гасцяваў у дзядулі з бабуляй. Там з мясцовым сябрам Дзімам мы пайшлі рыбачыць на рэчку. Каб убачыць зараджэнне дня, мы спецыяльна падняліся вельмі рана, калі на вуліцы было цёмна, нават паплаўкі не было відаць на паверхні воднай роўнядзі.
Перадсвітальныя змярканне
Адыходзіць у цемры сталі праяснівацца абрысы галін кустоў і сцеблаў травы. У баку усходу станавілася ўсё святлей. Вакол панавала цішыня, крыху пазней стаў падымацца невялікі вецер, адчулася прахалода і волкасць. Світала ўсё мацней, ужо можна было назіраць за клёвыя. Рака пакрылася белым туманам, здавалася, што вада ў вадаёме стала закіпаць.
Затым на гарызонце з'явіўся краёчак сонца, які мае выпуклую форму. Па меры таго, як падымалася свяціла, яго паўсфера мацней асвятляла ўсе вакол. Навакольнае прырода пачала прачынацца: защебетали птушкі, ў траве хто-то зашуршал, нават нябачная рыба пару разоў патрывожыў паплавок.
Рассвет
Вось паказалася палова сонечнага дыска, афарбоўваючы неба ў ружовы колер. Зара. На фоне гэтай неверагоднай прыгажосці з'явілася і тут жа знікла вялікая птушка. З боку вёскі сталі даносіцца галасы людзей, брэх сабак і мычанне кароў. У траве замітусіліся казуркі, вакол заляталі надакучлівыя мушкі і камары, зусім побач прожужжал чмель.
Над гарызонтам з'явіўся ўжо поўны круг сонца, і вельмі хутка пачаў падымацца ўгору. Сонечныя прамяні засвяцілі так ярка, што сляпілі вочы, на сонца больш немагчыма стала глядзець. Туман над ракой не спяшаючыся рассейваўся, траву абсыпалі вадзяныя пацеркі якая выпала расы. Яны паблісквалі і пераліваліся на промнях сонца. Так пачынаўся чарговы дзень.
Сустрэча світання пакінула ў нас з сябрам незабыўныя ўражанні, усю прыгажосць такога відовішча немагчыма перадаць словамі. Як пасля гэтага не палюбіць родную прыроду і яе цудоўныя куткі?! На душы было вельмі прыемна і залагоджана.
