Среда
15.05.2024
09:13
Новыя сачыненні
Майстар і Маргарыта – раман пра справядлів...

Цёмныя алеі І. А. Буніна як спосаб паказац...

Філасофія Л. Н. Талстога ў аповядзе «Пасля...

Паядынак – аповесць А. І. Купрына, якая ад...

Чаму я хачу быць паліцыянтам?

Які падарунак лепш за ўсё?

Піянерскі лагер

Лета 2023 года

Ліст для бацькоў, чаму мне трэба завесці ш...

Радзіма

Форма входа

Статыстыка

Онлайн всего: 42
Гостей: 42
Пользователей: 0

Школьныя сачыненні
Галоўная » Твори » 6-ы клас

Рыбалка


Кожнае лета я праводжу ў вёсцы ў свайго дзядулі Івана. Мы разам ходзім у лес за малінай і грыбамі. Дзядуля вучыць мяне плесці з галін прыгожыя кошыка. Аднак больш за ўсё мне падабаецца хадзіць з ім на рыбалку.

Мы рыхтуемся да гэтага сакрамэнту яшчэ з вечара. Дзядуля загадзя паказвае на старэнькай карце, куды менавіта мы пойдзем рыбачыць. У нас старанна падрыхтаваны і прадуманы маршрут.

Потым мы прыступаем да збораў. Я збіраю нам у дарогу бутэрброды, вараныя яйкі, і тэрмас з гарбатай. Дзед Іван рыхтуе вуды, паплаўкі і іншыя снасці.

Рана раніцай, калі алая зара толькі пачынае паказвацца з-за небасхілу, мы адпраўляемся ў шлях. Дарога вядзе нас па маляўнічым маршруце. Адначасна мы збіраем лекавыя травы і фатаграфуем лясных жыхароў.

Калі наперадзе пачынае виднеться рака, мы разумеем, што прыйшлі да мэты. Дзядуля знаходзіць падыходнае месца, каб раскласці рэчы. Мы сняданку бутэрбродамі і запівае іх гарбатай. Сняданак на свежым паветры мае невымоўны густ! Вакол усё шчабеча, спявае і радуецца жыцця. Кожны лісцік і кветачка дыхае добрай ранішняй свежасцю.

Нарэшце мы закідвае вуды нашы. Мне ўжо не трываецца злавіць самую вялікую рыбу! Дзядуля раіць не спяшацца, а пачакаць, пакуль рыбка сама заглотнет прынаду.

Я сяджу і чакаю, але ў мяне чаму-то не клюе ні адна рыба! Тым часам дзядуля паспявае злавіць парачку дробных рыбешек і кліча мяне паглядзець на іх. Рыбкі яшчэ зусім маленькія. Яны бязгучна раскрываюць свае раты і глядзяць на мяне вялікімі здзіўленымі вачыма.

Мне становіцца іх шкада. Бо дзе-то глыбока пад вадой іх мама зачакалася. Я прапаную дзядулі адпусціць наш ўлоў на волю. Секунда – і спасеныши хаваюцца пад воднай роўняддзю. Мы сядзім з вудамі яшчэ некаторы час, але беспаспяхова.

Неба пачынаюць зацягваць шэрыя аблокі. Дзед Іван раіць вярнуцца дадому, пакуль нас не намачыў дождж. Мы збіраемся і адпраўляемся ў зваротны шлях. У той дзень мы не злавілі ні адной рыбкі.

Дзядуля кажа, што пашанцуе ў іншы раз. Асабіста я зусім не засмучаны тым, што мы вярнуліся з пустымі рукамі. Па-мойму, наша рыбалка вельмі нават ўдалася!


Категорія: 6-ы клас | Додано: 06.05.2019
Переглядів: 1442 | Рейтинг: 0.0/0


Всього коментарів: 0
avatar