Сачыненне па твору В. Г. Распуціна «Урокі французскага»
Адно з знакамітых твораў рускага пісьменніка Валянціна Рыгоравіча Распуціна называецца «Урокі французскага». У цэнтры апавядання хлопчык з беднай сям'і і настаўніца Лідзія Міхайлаўна, якая вядзе ў школе ўрокі па французскай мове. Асноўная ідэя апавядання – паказаць важнасць такіх якасцяў чалавека, як дабрыня і спачуванне.
Школьніку, аб якім распавядаецца ў «Ўрокі французскага», адзінаццаць гадоў. У пасляваенныя гады яго сям'я жыла ў аддаленым паселішчы і была даволі беднай. Мама хлопчыка лічыла, што сыну трэба добрую адукацыю, таму яму давялося пераехаць у райцэнтр. Нягледзячы на цяжкае становішча, жанчына шукала магчымасці адправіць пасылкі сыну. Гэтыя перадачы, вядома, дапамагалі, але яны былі вельмі беднымі, і хлопцу даводзілася жыць надгаладзь. З-за гэтага ён пакутаваў малакроўем.
Не бачачы іншага выхаду, хлопчык стаў гуляць з іншымі хлопцамі на грошы. Часам ён выйграваў, і гэта дазваляла купіць яму ў які-небудзь дзень малако. Здарылася так, што галоўны герой заўважыў, як адзін з гульцоў жульнічае. Ён сказаў аб гэтым, але замест справядлівасці атрымаў пабоі. Распавядаць, адкуль у яго сінякі і гузы ён не хацеў. Але настаўніца французскай мовы здолела высветліць прычыну таго, што здарылася.
Маладая выкладчыца пашкадавала хлопчыка. Яна зразумела, што ён гуляе не з-за рызыкі або смагі нажывы, а з-за свайго гаротнага становішча. Каб дапамагчы хлопчыку, Лідзія Міхайлаўна дамовілася з ім, што будзе ў сябе дома дадаткова займацца па сваім прадмеце. На самай справе яна хацела дапамагчы хлопчыку, паспрабаваць накарміць яго, пакуль ён будзе ў яе ў гасцях.
Галоўны герой даволі хутка зразумеў сапраўдныя намеры настаўніцы. Ён быў досыць ганарлівым, і яго абурылі спробы настаўніцы накарміць яго такім чынам. Тады Лідзія Міхайлаўна, прыдумала новы план, каб дапамагчы свайму вучню. Раз ён не хацеў нічога ў яе браць проста так, то яна прапанавала гуляць у пристенок на грошы з ёй. Галоўнага героя гэта спачатку збянтэжыла, але ён потым пагадзіўся. Настаўніца наўмысна паддавалася хлопчыку, каб ён мог выйграць і атрымаць грошы, якія можна выдаткаваць на ежу.
Усё гэта працягвалася да таго часу, пакуль дырэктар не даведаўся, што настаўніца з вучнем гуляе ў азартную гульню. У школе з Лідзіяй Міхайлаўнай сур'ёзна пагаварылі і прымусілі звольніцца. Бо яе ўчынак супярэчыў этыцы настаўніцкай прафесіі. Хоць яна старалася зрабіць добрую справу для галоднага хлопчыка.
Маладой настаўніцы давялося вярнуцца на Кубань, дзе яна жыла раней. Яна ўсё роўна не забывала свайго вучня, і ён атрымаў ад яе пасылку з духмянымі паўднёвымі яблыкамі, якіх ніколі нават не бачыў раней. Аб гэтым ён будзе ўспамінаць, калі ўжо вырасце.
Сваім творам аўтар паказвае, як важна быць добрым, дапамагаць людзям, праяўляць да іх увагу і клопат. Прычым рабіць гэта можна і трэба бескарысліва.
