Што прыцягвае мяне ў зімовым лесе
Снежань – час, калі раслінны свет у лясах і палях ўпадае ў зімовы сон, замярзаюць сажалкі, азёры, ручаі. Але мой дзядуля, які пражывае ў вёсцы, побач з якой велізарны лес і рэчка, кажа, што гэта не зусім так. На першы погляд, здаецца, што лес дрэмле – мы не чуем заливистые пошчакі птушак, не бачым насякомых і многіх жывёл. Але, аказваецца, цікавыя рэчы здараюцца тут у гэты час.
Я вельмі люблю блукаць з дзедам па зімовым лесе, калі прыязджаю ў госці на канікулы. Здавалася б, раслінны свет цалкам бяздзейнічае, але зімой у лесе можна ўбачыць сапраўдныя цуды. Як выдатны чароўны зімовы пейзаж, бліскучы на сонца снег і марознае паветра! Ідэальныя ўмовы для прагулак. Тым не менш, мароз ўяўляе пагрозу для лесу, асабліва для аслабленых дрэў. Зімой яны схільныя грыбковым інфекцыям, казуркі-шкоднікі актывізуюцца. Калі ідзе мокры, цяжкі і ліпкі снег, пад яго тоўстымі шапкамі галіны згінаюцца і лёгка ламаюцца, верхавіны ламаюцца, і нават цэлыя дрэвы падаюць.
Некаторыя млекакормячыя спяць: лятучая мыш, вожык або барсук, а таксама рэптыліі і казуркі. А драпежнікі (куніцы або лісы) люта рыкаюць. Вожыкі рыхтуюцца да сну, калі тэмпература навакольнага асяроддзя падае ніжэй за 10 градусаў. Яны спяць у гняздзе, прыгатаваным з ліставога смецця, камячу шчыльны шар, які цяжка раскрыць. Прачынаюцца вясной, калі паветра награваецца прыкладна да 15 градусаў.
Часам мы сустракаем у лесе незвычайныя рэчы. Напрыклад, ледзяныя кветкі. Гэта ільдзінкі, вырастаюць на паверхні дрэва. Яны складаюцца з «волосинок» прыкладна 20 сантыметраў. Мне гэта крыху нагадвае цукровую вату. Побач з такімі дрэвамі я адчуваю сябе Каем, якога скрала Снежная Каралева. Але дзядуля кажа, што гэта звязана з грыбком, поселившимся на дрэвах (хвароба).Умовай адукацыі «ледзяных валасоў» з'яўляецца высокая вільготнасць, лёгкі мароз. Гэта з'ява лепш за ўсё назіраць пасля марозных начных замаразкаў, але без снегападу.
Насенне бачныя тут і там на іглічных дрэвах: шышкі ядлоўца, шышкі елі і хвоі. Загорнутыя ў ледзяныя ўборы, вольха і бяроза ў чаканні прыходу вясны. Глеба, кара дрэў, камяні, пакрытыя мохамі і лішайнікамі. Выглядае гэта, як шэрыя плямы, намаляваныя мастаком, на фоне белага снегу. А снег чысты-чысты, зусім не такі, як у горадзе.
Барсукі збіраюць сухія лісце, траву, мох і нясуць іх у нару, каб з камфортам заснуць у спальных камерах і закрыць уваходы. Некаторыя аддаюць перавагу лісце папараці, бука, іншыя травы. Зімовы сон часам перарываецца, таму што ў цёплыя дні жывёлы пакідаюць нару, каб здаволіць смагу або што-то злавіць. А наогул барсук зімой выкарыстоўвае тлушч, назапашаны ў арганізме восенню. Ястрабаў можна ўбачыць часцей, чым летам. Гэта аселыя і качавыя птушкі, рэдка якія прымаюцца далейшую міграцыю. Яны палююць, у асноўным, на птушак, але таксама на дробных млекакормячых. А вось і бялку! Прыг-скок з галінкі на галінку, апускаецца ніжэй, зусім нас не баіцца. Сёння мы з дзедам не ўзялі арэшкаў і семак, але заўтра абавязкова вернемся з пачастункам.
|
| Категорія: 6-ы клас | Додано: 17.12.2019
|
| Переглядів: 1195
| Рейтинг: 0.0/0 |
|
