Понедельник
29.04.2024
11:45
Новыя сачыненні
Майстар і Маргарыта – раман пра справядлів...

Цёмныя алеі І. А. Буніна як спосаб паказац...

Філасофія Л. Н. Талстога ў аповядзе «Пасля...

Паядынак – аповесць А. І. Купрына, якая ад...

Чаму я хачу быць паліцыянтам?

Які падарунак лепш за ўсё?

Піянерскі лагер

Лета 2023 года

Ліст для бацькоў, чаму мне трэба завесці ш...

Радзіма

Форма входа

Статыстыка

Онлайн всего: 18
Гостей: 18
Пользователей: 0

Школьныя сачыненні
Галоўная » Твори » 6-ы клас

Таямніцы гадовага лесу


Летам, у сырой часцей, кружацца полчышчы камароў. Яны як верныя вартаўнікі ахоўваюць свае лясныя таямніцы ад няпрошаных гасцей і выпадковых мінакоў. Нават моцныя мядзведзі аддаюць перавагу іх цурацца, а вялізныя ласі імкнуцца схавацца ў ваду ад гэтых назойлівых суседзяў. Усюдыісныя паляўнічыя таксама ператвараюцца ў іх дзічыну! У летнім лесе кожны праходзіць выпрабаванне камарамі.

А гэта бывае так. На вялікім лузе здарылася мне высочваць адну цікавую птушку. Зручна ўладкаваўся ў тайничке на ўскрайку, схаваўшыся з усіх бакоў яловымі галінкамі і кучай старых лісця. Здалёк ніхто не разглядзіць. Але камары не звер не птушка, ад іх немагчыма схавацца! Гэта было вельмі суровае выпрабаванне. Бо нельга варушыцца, каб не вспугнуть птушку, але калі гэтага не рабіць хоць зрэдку – камары ўсю вып'юць кроў і яшчэ сяброў сваіх паклічуць! Да таго ж яны нічога не баяцца, колькі б не праганяў – зноў цярпліва вяртаюцца на тое ж месца.

Яны ведаюць усе хітрасці – як праткнуць сваімі «шпрыцамі» самыя тонкія месцы ў вопратцы, дзе лепш забрацца ў абутак. Гронкамі віснуць на вушах, шыі, залазяць у нос і вочы. Калі ўдаецца іх змахнуць ў адным месцы – тут жа пікіруюць з іншага боку. Суправаджаецца ўсё гэта ўяўленне бясконцым гулам і піскам. Увесь у раздушаных плямах сваёй жа крыві, мне горача хацелася ўскочыць і закрычаў з усіх сіл, шалёна адмахваючыся рукамі, пры гэтым падаючы і катаючыся па зямлі. Але тады ты не пройдзеш нават самага першага выпрабаванні! І таямніцы лесу да пары застануцца для цябе зачыненыя.

На шчасце, з трэцяй спробы мне ўдалося прывыкнуць да нерухомага чакання, і асцярожныя лясныя жыхары зноў парушылі часовае маўчанне, выкліканае маім з'яўленнем. Заспявалі птушкі, застрекотали конікі. Важнае кваканне жаб пачулася з бліжэйшай затокі. І вось... з нізкіх галін хмызняку выскачыла вертишейка – маленькая вяртлявая птушка, з паласатым малюнкам ўздоўж галавы і шыі, рудаватымі крыламі на кончыках і мяккім доўгім хвосцікам. Яна пацешна бегала па зямлі і вышуквала мурашак. А потым сіплым голасам выкрыквала дзіўны гук - «кей, кей».Налюбаваўшыся на навіну, я задаволены выкананай місіяй развітаўся з таямнічым лесам.


Категорія: 6-ы клас | Додано: 20.10.2017
Переглядів: 972 | Рейтинг: 0.0/0


Всього коментарів: 0
avatar