Вторник
23.04.2024
09:45
Новыя сачыненні
Майстар і Маргарыта – раман пра справядлів...

Цёмныя алеі І. А. Буніна як спосаб паказац...

Філасофія Л. Н. Талстога ў аповядзе «Пасля...

Паядынак – аповесць А. І. Купрына, якая ад...

Чаму я хачу быць паліцыянтам?

Які падарунак лепш за ўсё?

Піянерскі лагер

Лета 2023 года

Ліст для бацькоў, чаму мне трэба завесці ш...

Радзіма

Форма входа

Статыстыка

Онлайн всего: 31
Гостей: 31
Пользователей: 0

Школьныя сачыненні
Галоўная » Твори » 6-ы клас

Вуліца майго дзяцінства


Сачыненне на тэму «Вуліца майго дзяцінства», 6-й клас

Кожны дзень я выходжу на сваю любімую вуліцу, якую назвалі ў гонар Зоі Касмадзям'янскай. Усе мы жывем тут вельмі даўно. Я таксама нарадзіўся ў доме на гэтай вуліцы. Мне ніколі не прыходзіла ў галаву, адкуль узялася гэта назва, але стаўшы старэй, я вывучыў гэтае пытанне.

Зоя Касмадзем'янская стала выведнікам пасля пачатку Вялікай Айчыннай Вайны. Камандаванне паставіла перад ёй задачу выведаць становішча варожых войскаў, а так жа паспрабаваць нашкодзіць ім. Пры спробе падпаліць месца пражывання фашыстаў, зусім яшчэ маладую Зою злавілі і доўга катавалі. Яна не выдала сваіх субратаў і яе павесілі на вачах насельніцтва вёсачкі пад назвай Петрищево. Ужо даўно надышлі мірныя часы, у 1975 годзе маю вуліцу назвалі ў гонар гэтай смелай дзяўчыны.Калі я чытала гісторыю жыцця Зоі, то стала думаць, а як бы я паступіла з ворагамі і сама змагла вытрымаць катаванні? Сваімі ўражаннямі я падзялілася з бацькамі. Тата сказаў: "Наш час выдатна тым, што ніхто на нас не нападае. Таму для нас не вядомыя ўсе тыя перыпетыі ваеннага часу, і гэта выдатна". Пры гэтым ён падкрэсліў, што сваю гісторыю трэба ведаць, каб не даць паўтарыцца тым грозным падзеям.

Мая вуліца не вельмі вялікая, таму мне вядомыя амаль усе яе жыхары. Напрыклад, паверхам вышэй у маім доме жыве педагог, які выкладае хімію ў старэйшых класах. У суседнім доме пражывае ўдзельнік той страшнай вайны. Пра гэта паведамляе спецыяльная надпіс ля пад'езда яго жылля. Ён - вясёлы стары, які любіць мець зносіны з моладдзю. Часта ён прыходзіць у нашу школу на святы і распавядае гісторыі аб сваёй ваеннай жыцця. Мы з расплюшчанымі вачыма слухаем яго аповесці пра простых салдат, якія аддавалі жыццё за будучыню нашае радаснае існаванне.Усім класам мы наведваем ветэрана дома і стараемся дапамагчы яму па гаспадарцы. Ён вельмі ўдзячны нам за гэта і заўсёды частуе хлопцаў гарбатай з духмяным варэннем.

Я часцяком прогуливаюсь па сваёй вуліцы з імем Зоі Касмадзям'янскай і мару аб яе далейшым развіцці. Хутчэй за ўсё тут пабудуюць фантан і сімпатычныя кветнікі. Дрэвы вырастуць і зацень вуліцу ад пякучага Сонца. Усе людзі будуць радавацца дастатку і дабрабыту - гэтаму будзе спрыяць мір на Зямлі. Я буду добра вучыцца, скончу школу з адзнакай і атрымаю выдатную прафесію. Сваёй працай я буду спрыяць нарошчванню багацця сваёй Радзімы, з-за чаго мая вуліца стане яшчэ больш прыгожым і больш ветліва.


Категорія: 6-ы клас | Додано: 09.06.2018
Переглядів: 1631 | Рейтинг: 0.0/0


Всього коментарів: 0
avatar