Вось і наступіла залатая восень. З акна бачныя жаўтлявае і барвяныя лісцікі на дрэвах. На вуліцы яшчэ так вее летам, але ярка-аранжавы афарбоўка не дае забыцца нам, што прыйшла пара восеньскай лістоты і прахалодных дажджоў. А бо так хочацца вярнуцца ў атмасферу цёплых дзянькоў. Шпацыруючы па парку ў восеньскі перыяд проста любуешся окрасками дрэў, ярка-жоўтыя, аранжавыя, чырвоныя лісцікі так і вабяць да сабе!
Вельмі прыгожа раніцай, калі выходзіць сонейка і асвятляе ўсе дрэвы вакол. Пачынаеш захапляцца прыродай, яе сілай і прыгажосцю! Вельмі маляўніча, ва ўсіх захоплівае дух ад гульняў фарбаў. Не дарма восеньскую пару, вельмі любяць як паэты, так і мастакі!! Цяпер я разумею, з чаго яны чэрпаюць сваё натхненне! Гэтая тэма дае ім самы багаты выбар фарбаў. Напісаць карціну або верш, мілае справа ў такое атмасферы.
Прайсці міма такой прыгажосці, не набраўшы мора станоўчых эмоцый проста нельга. Восеньская пара дорыць нам шмат фарбаў, радасці і добрага настрою! Так хочацца падоўжыць такія дні. Але, на жаль, гэты перыяд вельмі хутка праходзіць! Крыху пацешыць наш вачэй, ужо праз некалькі тыдняў, дрэвы, ахутаныя ў барвовую лістоту, пачынаюць скідаць сваё ўбранне. І ўжо праз некалькі дзянькоў, уся лістота ападае на зямлю, ператвараючы яе ў залацісты дыван. Ад гэтага становіцца крыху сумна, разумеючы, што прыгажосць так недаўгавечная.Вельмі прыемна шастаць лістотай, як быццам ты разумееш, што засталося зусім крыху цёплых і сонечных дзён, і зусім хутка наступіць халодная зіма.
З кожным днём вецер становіцца ўсё мацней і мацней, паказваючы нам усю сваю сілу. Неба блакітнае і бясхмарнае, але ў паветры, ужо пануе атмасфера холаду, і не дае забыцца нам, аб маючай адбыцца зімы. Вечар надыходзіць усё раней, ахутваючы ўсё сваёй цемрай і становіцца яшчэ халадней. Застаўся толькі восеньскі пах. Можна ўдыхнуць на поўныя грудзі водарамі свежых яблыкаў і груш. На хмызняках ўсё яшчэ вісяць ягады, якімі будуць запасацца на зіму розныя птушкі і жывёлы.
У небе шмат птушак збіраюцца ў зграі для пералёту ў больш цёплыя краю. Апошнія адпраўляюцца ў свой шлях жураўлі! Яны сваім курлыканьем, як бы даюць зразумець, што зімовыя холаду ўжо зусім блізкія. Перад поўным пахаладаннем і прыходам халоднай зімы, восень дорыць нам бабіна лета. І мы зноў адчуваем цяпло, як быццам адматалі час назад.
Залатая восень ніколі не перастане нас здзіўляць сваёй шматграннасцю, і мы будзем з радасцю чакаць гэты выдатны перыяд зноў.
