Да жаль, у нашым жыцці сустракаюцца людзі, якіх можна назваць баязліўцамі. З такімі людзьмі ніхто асабліва не хоча мець справу, бо ад баязьлівага чалавека можна чакаць здрады і подласці. Адным словам, баязлівасць вельмі дрэннае якасць. Баязлівы чалавек з'яўляецца ненадзейным, на яго спадзявацца нельга. Баязлівасць штурхае чалавека на падман.
Чаму ж баязлівыя людзі схільныя хлусні. А таму, што гэтыя людзі ўсяго баяцца. Яны лічаць, што дзякуючы падману, яны змогуць засцерагчы сябе ад мноства непрыемнасцяў.
Хоць мне здаецца, што баязлівым людзям варта задумацца над тым, што падман неўзабаве раскрыецца і стане яшчэ горш.
Я лічу, што баязлівыя людзі баяцца прызнацца ў зробленым, таму што аднойчы вельмі моцна былі пакараныя за правіну. Ці ж яны проста не гатовыя несці адказнасць за свае дзеянні, альбо бяздзейнасці.
З баязлівымі людзьмі мець зносіны вельмі небяспечна, бо яны, каб абараніць сябе гатовыя падставіць аднаго. Таму многія людзі хочуць бачыць побач з сабою смелых і адважных людзей.
Асабіста мне нават шкада баязлівых людзей. Бо яны жывуць у пастаянным страху. З імі ніхто не хоча завязваць сяброўскія, і нават дзелавыя адносіны.
Я лічу, што баязлівасць з'яўляецца псіхалагічным комплексам. Мне здаецца, што з гэтым трэба змагацца. На мой погляд, чалавек не нараджаецца баязлівым. Яго робяць такім сумныя жыццёвыя абставіны, якая-небудзь дзіцячая маральная траўма робіць чалавека тым, хто баіцца ўсяго.
Асабіста я не лічу сябе баязлівым чалавекам. Мае школьныя сябры нават кажуць аб тым, што я смелы і адважны сябар.
Я заўсёды гатовы дапамагчы бліжняму. Да прыкладу, аднойчы я ўбачыў, што двое старшакласнікаў крыўдзяць майго аднакласніка, ні кроплі не задумваючыся, я, кінуўся на дапамогу да яго. Бо, напэўна, заўтра мне спатрэбіцца яго падтрымка.
І калі б я не дапамог яму тады, то перастаў бы сябе паважаць, і мяне доўга мучыла б сумленне.
Мне здаецца, што не трэба судзіць баязлівых людзей. Ім неабходна дапамагаць пазбавіцца ад гэтага благога якасці характару. Хоць, гэта вельмі не простая справа.
