У нашым жыцці наступае такая пара, калі мы пачынаем задумвацца аб будучай прафесіі. Для гэтага мы плануем наступнае навучанне ў тым ці іншым навучальнай установе па выбраным профілі. Зрабіць такі выбар складана, т. к. гэтая праца будзе штодзённай працай і павінна прыносіць задавальненне, а не расчараванасць. І справа тут зусім не ў зарплаце і почестях, хоць і гэта мае некаторы значэнне.
Прафесій на свеце шмат і кожная з іх можа задаволіць кожнага. Але прыняць адказнае рашэнне трэба яшчэ са школьных часоў. Чаму менавіта цяпер? Ды таму, што ў гэты час фармуюцца схільнасці кожнага школьніка да той ці іншай дзейнасці і тут, галоўнае, не рабіць паспешлівых высноў. Знайшоўшы сваё індывідуальнае пакліканне, неабходна замацоўваць і развіваць яго, каб наступная праца не апынулася руцінай, портящей настрой і здароўе. Праца павінен быць займальным і прадукцыйным, а не ператварацца ў шэрыя будні.
Аб сваім будучыні я стаў задумвацца яшчэ з мінулага навучальнага года. Пасля доўгіх і карпатлівых абмеркаванняў і спрэчак, разам з бацькамі мы вырашылі, што мне трэба будзе стаць лекарам. Як радасна становіцца на душы, калі прыносіш палёгку страждущему жывому сутнасці. Яшчэ з самага ранняга дзяцінства я стараўся дапамагчы параненым жывёлам. Сам рабіў ім перавязкі і са слязамі прыносіў дадому, дзе выходжваў і здаровымі адпускаў на волю. Мае тата і мама былі толькі рады такому устремлению і ва ўсім падтрымлівалі мяне. Таму выбар будучай прафесіі не быў для іх нечаканасьцю.Склад характару таксама адпавядае прынятаму рашэнню. Мне шкада хворых людзей і ўсе сілы будуць накіраваныя на іх лячэнне. У той жа час я здольны прымаць хуткія рашэнні ў экстрэмальных сітуацыях і гатовы рызыкнуць дзеля жыцця чалавека.
Медычныя веды дапамогуць мне зрабіць свет лепш і больш прыгожага. Бо новыя распрацоўкі лекаў здольныя пераадолець амаль любыя хваробы, вярнуць чалавецтву веру ў сваю будучыню, будучыню без хваробаў і калецтваў. Мне не хочацца назіраць штодзённую боль і стогны, таму я буду рабіць любыя навуковыя метады па лячэнню хвароб. Для гэтага неабходна працягваць навучанне ўвесь час і строга сачыць за з'яўленнем перадавых медыкаментаў. Адчуваю, што мне гэта пад сілу. А самае галоўнае - будучая праца будзе прыносіць задавальненне мне і суцяшэнне нямоглым.Прыйдзецца шмат папацець, але я буду толькі рады гэтаму дзеля абранай сьцежкі.
