Сонейка ўжо добра выгравае зямлю, птушкі актыўна спяваюць, а людзі ў думках ужо на адпачынку. А гэта значыць, што не за гарамі летнія канікулы. Здавалася, што прайшла цэлая вечнасць ад пачатку навучальнага года, калі мы прыйшлі на першы званок з кветкамі. Але хутка ўсё будзе ззаду. Мы прыйдзем на апошні званок, павіншуем класнага кіраўніка і іншых настаўнікаў. Я думаю, што яны будуць у захапленні ад перспектывы адпачынку. Адзін з нешматлікіх плюсаў іх прафесіі – гэта працяглы адпачынак (як канікулы для школьнікаў). Усе застануцца ў плюсе – у нас будзе час адпачыць адзін ад аднаго.
Я вельмі хачу паехаць у летні лагер, як я ездзіў у мінулым годзе. Мне там вельмі спадабалася - у нас была выдатная змена, у якой было выдатна ўсё – пачынаючы ад вясёлых важатых, разнастайных яркіх мерапрыемстваў і заканчваючы смачнай кухняй. Мне здаецца, што я нават крыху паправіўся – усё-ткі, сытна кармілі і па-хатняму. Важатыя – гэта асобная тэма. Да нас прыйшлі маладыя стажоры, якія ў універсітэце займаюцца КВЗ-ым. Яны апынуліся класнымі хлопцамі: дазвалялі нам мець зносіны з іншымі атрадамі, дапамагалі нам выконваць лагерныя традыцыі (Каралеўскую ноч, вечар страшылак і іншае).Па заканчэнні, мы дадалі адзін аднаго ў сябры. Мне здаецца, што падобнае прагулянка дазваляе раскрываць творчы патэнцыял і камунікатыўнай. Проста кожны дзень трэба было танцаваць, спяваць, ставіць сцэнкі – а гэта ўсё творчасць. Мне здаецца, што ў мяне з'яўляецца больш знаёмых, таму што зносіны ў лагеры разнявольвае. У гэтым годзе было б нядрэнна зняць на відэа - блог (нарэзка з відэа, якая апавядае аб жыцці).
Летам было б нядрэнна разабрацца ў кампутары. Але не ў тым сэнсе, як практыкуюць мае аднагодкі. Гэта не тычыцца кампутарных гульняў. Наадварот, гэта больш ставіцца да відэа ролікам. Для таго, каб навучыцца мантаваць – трэба вельмі шмат вольнага часу, а яго падчас школьнага працэсу не хапае. Калі б я яшчэ разабраўся ў стварэнні сайтаў – было б вельмі крута, так як такія спецыялісты атрымліваюць вялікія грошы. Мой сябар за стварэнне сайта крамы атрымаў некалькі тысяч. Было б нядрэнна вучыцца і працаваць.Але для ўсіх маіх планаў трэба час, а яго - як заўсёды, катастрафічна не хапае. Месяц у лагеры, месяц – проста так адпачыць з сябрамі, месяц – на думкі пра вучобу. І ўсё, і зноў – «добры дзень, школа!»
У прынцыпе, нават калі што-то пойдзе па іншаму - я не знервуюся. Галоўнае, каб ніхто не хварэў і ўсе былі шчаслівыя.
