Звычайна аб'ядноўваюць сяброў цёплыя, клапатлівыя ўзаемаадносіны, жаданне прыйсці на дапамогу ў цяжкую хвіліну, праява увагі і такту ў адносінах да праблем адзін аднаго. Але так паводзіць сябе чалавек у адносінах да прыроды? Ці з'яўляецца чалавек яе сябрам?
З боку прыроды, па адносінах да чалавецтва, відаць сяброўскае удзел: прырода падарыла нам мноства дароў, цалкам бязвыплатна, не патрабуючы нічога наўзамен. Але ці адказвае чалавек узаемнасцю той, якая так шчодра клапоціцца аб яго дабрабыце?
Як і ў ранейшыя часы, чалавек эксплуатуе прыроду бязлітасна высякаючы лясы, знішчаючы цэлыя папуляцыі жывёл і раслін, спусташае нетры зямлі, адбіраючы прыродныя выкапні ў велізарных колькасцях, змяняючы рэчышча рэк, асушыў возера і цэлыя мора.
Шкоду, нанесеную чалавецтвам прыродзе, можа быць на столькі значным, што яна дзесяцігоддзямі не можа пазбавіцца ад наступстваў такога ўмяшання. Катастрофа на Чарнобыльскай АЭС пазбавіла дома не толькі некалькі дзясяткаў тысяч чалавек, але і пацягнула за сабой прыродную катастрофу, вынік якой да гэтага часу не вядомы.
Эгаізм, прагнасць, жорсткасць рухае чалавекам, які бязлітасна знішчае прыродныя рэсурсы, не думаючы аб наступствах. Што застанецца пасля нас нашым нашчадкам? Магчыма, варварскае стаўленне да прыроды прывядзе да таго, што будучыня пакаленне пазбавіцца свайго дома, і шанцу на існаванне на Зямлі.
Многія з нас задумваюцца аб сваім будучыні. Мы высаджваем дрэвы, дапамагаем выжыць знікаючым відах жывёл і раслін, клапоцімся аб экалогіі і прыродных рэсурсах. Але гэтага не дастаткова.
Вядома ж, пакуль прырода з'яўляецца для чалавека вялікім сябрам, чым чалавек для прыроды. Чалавецтву варта перагледзець свае погляды на сваё стаўленне да прыроды і да нашай планеце. Знішчаючы прыроду, мы знішчаем сябе і будучыню сваіх дзяцей.
