Вторник
19.03.2024
07:32
Новыя сачыненні
Майстар і Маргарыта – раман пра справядлів...

Цёмныя алеі І. А. Буніна як спосаб паказац...

Філасофія Л. Н. Талстога ў аповядзе «Пасля...

Паядынак – аповесць А. І. Купрына, якая ад...

Чаму я хачу быць паліцыянтам?

Які падарунак лепш за ўсё?

Піянерскі лагер

Лета 2023 года

Ліст для бацькоў, чаму мне трэба завесці ш...

Радзіма

Форма входа

Статыстыка

Онлайн всего: 1
Гостей: 1
Пользователей: 0

Школьныя сачыненні
Галоўная » Твори » 7-ы клас

Як я аднойчы гуляў у футбол


Сачыненне на тэму «Як я аднойчы гуляў у футбол», 7-ы клас

Напэўна, практычна кожны з нас любіць спорт. Бо заняткі спортам вельмі карысныя, а галоўнае цікавыя.

З усіх відаў спорту, больш паважліва я стаўлюся да футбола. Мне здаецца, што гэтая выдатная спартыўная гульня, дзякуючы якой каманда ўвасабляецца ў нешта адзінае. Бо для футбола, дакладна сцвярджэнне: «адзін за ўсіх, і ўсе за аднаго». Сапраўды памылковыя або няслушныя дзеянні аднаго з членаў каманды прывядуць ўсю каманду да пройгрышу. І наадварот, адзін з гульцоў можа зрабіць так, каб яго каманда атрымала перамогу. Хоць нельга не заўважыць, што ў кожнага члена футбольнай каманды свая задача. І для поспеху каманды, кожны гулец абавязаны выконваць свае абавязкі на высокім узроўні.

Першы звод правілаў па футболе быў складзены жыхарамі Англіі, яшчэ ў тысяча восемсот шэсцьдзесят трэцім годзе. Так, што можна сцвярджаць, што футбол даволі старажытная гульня.

Я з дзіцячых гадоў люблю гуляць у футбол. У вольны час, мы збіраемся з сябрамі на спартыўнай пляцоўцы і з радасцю ганяем мяч. Наша дваровая футбольная каманда, паспела атрымаць мноства перамог. Але я не магу забыць свой першы гол.

Калі яшчэ я быў малы, мне было гадоў восем, я любіў назіраць за тым, як гуляюць хлопцы па старэй. Я захапляўся іх майстэрствам і спрытам. Я заўсёды марыў, што аднойчы яны мяне запрасілі ў каманду.

І вось у адзін цудоўны дзень, хлопцы запрасілі мяне гуляць. Прычынай таго, была недахоп гульца ў адной з каманд. Мяне вырашылі зрабіць брамнікам, натуральна, я пагадзіўся.

Я вельмі хваляваўся і перажываў, мне вельмі не хацелася падводзіць сваю каманду. І сапраўды, у той дзень наша каманда атрымала поўную перамогу, дзякуючы мне, нам не забілі ніводнага гола. Хлопцы мяне дзякавалі і абяцалі па магчымасці ўзяць сваю каманду.

Я быў так задаволены сабою, што калі прыйшоў дадому, не змаўкаючы, стаў распавядаць бацькам аб тым, што здарылася. Гэты цудоўны дзень, я не забуду ніколі. Бо менавіта з яго і пачалася мая спартыўная жыццё. Пасля таго выпадку, хлопцы сапраўды ўзялі мяне ў сваю футбольную каманду, калі адзін з гульцоў пераехаў у іншы раён.


Категорія: 7-ы клас | Додано: 27.09.2018
Переглядів: 1038 | Рейтинг: 0.0/0


Всього коментарів: 0
avatar