Некалькі дзён таму празвінеў школьны званок. Пачаўся новы навучальны год. Школьнікі поўныя новых уражанняў вярнуліся зноў за парты. Асабіста мне гэта лета запомніцца вельмі надоўга.
Спачатку я гостевала ў сваіх бабулі з дзядулем. У іх прыгожы невялікі домік у вёсачцы. За некалькі тыдняў свайго знаходжання там, я набралася сіл, удосталь напілася парнага малака, завяла шмат новых знаёмстваў і проста цудоўна адпачыла ад гарадской мітусні.
Амаль увесь ліпень я правяла ў лагеры. Там было вельмі цікава. Дзеці здавалася, з'ехаліся са ўсяго святла. Былі там і латышы, і палякі, і славакі, і малдаване, украінцы, расейцы і нават афраамерыканцы. Такі інтэрнацыянальны тандэм вельмі карысны. Бо менавіта дзякуючы гэтаму я змагла даведацца лепш пра іх традыцыях, культуры, звычаях, ну і трошкі заадно атрымалася падвучыць мову. Мы праводзілі мноства віктарын, канцэртаў, хадзілі ў паходы і ніколі ні на адну хвіліну мы не сорились, не імкнуліся дамінаваць адно над адным.Я набыла там вельмі шмат сяброў, і па вяртанні мне іх вельмі не хапала.
Потым я з мамай, татам і малодшай сястрычкай адпачывалі на моры. Ездзілі мы туды сваім транспартам і таму маглі ўбачыць вельмі шмат цікавага. Мы пабывалі ў старадаўніх замках, што сустракаліся нам па шляху. Спыняліся і праводзілі экскурсіі, фатаграфаваліся. На моры мы правялі два незабыўныя тыдні. Надвор'е выдалася нам цудоўнай. Сонца, мора і пясок, гэта самы, што не наесці выдатны адпачынак. Я ўдосталь накаталась на катамаранах, на банане, на плюшке і нават рызыкнула падняцца над морам на парашуце. А яшчэ мы з татам спускаліся па вялікай воднай горцы. Гэта было вельмі захапляльнае відовішча.На беразе мора заўсёды прадавалі садавіну, і мы заўсёды куплялі персікі, абрыкосы, салодкія, як мёд дыні і кавуны. Увечары я вельмі любіла гуляць ўсёй сям'ёй па вячэрняму прычала. На пяску знаходзіліся маленькія медузы, а мы выводзілі па іх свае імёны і яны пачыналі свяціцца ў цемры.
Калі шчыра, то такога адпачынку ў мяне яшчэ не было. Перапоўненая новымі ўражаннямі, я з вялікай радасцю прыйшла ў школу, і мне так не церпіцца падзяліцца эмоцыямі з астатнімі.