Вторник
19.03.2024
12:42
Новыя сачыненні
Майстар і Маргарыта – раман пра справядлів...

Цёмныя алеі І. А. Буніна як спосаб паказац...

Філасофія Л. Н. Талстога ў аповядзе «Пасля...

Паядынак – аповесць А. І. Купрына, якая ад...

Чаму я хачу быць паліцыянтам?

Які падарунак лепш за ўсё?

Піянерскі лагер

Лета 2023 года

Ліст для бацькоў, чаму мне трэба завесці ш...

Радзіма

Форма входа

Статыстыка

Онлайн всего: 6
Гостей: 6
Пользователей: 0

Школьныя сачыненні
Галоўная » Твори » 7-ы клас

Як я правёў лета


Прыйшла восень. Хутка скончацца цёплыя дні, а на замену ім прыйдуць начныя халады. Дрэвы зноў облачатся ў яркія адзення, і за акенцам паселіцца доўгачаканая ўрачыста-святочная абстаноўка. Зноў вясёлыя, прыгожыя хлопцы стануць з нетерпеньем чакаць першага школьнага званка. Безумоўна, бабіна лета - цудоўная пара, аднак шкада, што лета нас пакінула. Яно прынесла нам шмат весялосці і захапляльных адчуванняў!
Напэўна, кожны хацеў бы яшчэ, трошкі папесціцца пад сонейкам, скупляцца ў рэчцы, схадзіць дружна ў лес ці ж пагушкацца ў гамаку!
Мне, і я ўпэўненая абсалютна ўсім, лета прынесла нямала новых адчуванняў. Распавяду пра летні дзень, які запомніўся мне больш за астатніх.
Аднойчы я са сваімі лепшымі сябрамі прынялі рашэнне адправіцца за рэчку з начлегам. Мы доўгі час рыхтаваліся: адшукалі лодку, ўзялі палатку, ежу, ваду і цёплыя коўдры. Усе без выключэння з нецярпеннем чакалі наступ гэтага дня. Оля, Іра, Лёша, Андрэй і я сустрэліся рана раніцай, і ўжо ў 10 гадзін мы былі на іншым бережку Акі. Першапачаткова, мы доўгі час ніяк не маглі прыстаць да берага, так як астравок быў зарослым чаротам, але нам усё ж удалося адшукаць маленькі бераг. Там было проста цудоўна: белы пясочак, цёплая вадзіца, далікатнае сонца...Быццам мы апынуліся на бязлюдным астраўку! Лёша з Андрэем сталі ставіць палатку, а я пайшла за дровамі.
Увесь дзень праходзіў вельмі весела і пацешна: мы плёскаліся, загаралі. Погодка нас проста цешыла - у небе ні хмаркі, грэла сонейка. Безумоўна, гэты дзянёк здаўся нам усім самым кароткім за ўсё лета.
Калі пачало змяркацца - я распаліла вогнішча. Як правіла, я рэдка звяртаю ўвагу на неба, аднак у гэты вечар яго нельга было не заўважыць. Яно быццам запалалі чырванню, і павеяла прахалодай ад ракі. У плоскасці зайгралі рэчкі блікі. Ніколі не забуду такую казачную, чароўную карціну. Вока было проста не адарваць! З часам над гарызонтам засталася толькі прыгожая ярка-аранжавая палоска сонца, небасхіл афарбавалася ў цёплыя жаўтлявыя тоны. Было вельмі прыгожа!
Спаць мы улягліся ўжо пад раніцу, калі ўжо пачынала развидняться. Я прачнулася ад моцнага шуму ракі і выйшла з палаткі. Было ранняе раніцу, але сонейка грэла ў поўную сілу, а з рэчкі добра пацягнула свежасцю. Я агледзелася. Наша палатка стаяла каля кустоў, крыху далей ляжала наша надзіманая лодка. Бліжэй да вады быў размешчаны вогнішча. Праз некаторы час прачнуліся астатнія. Ежы амаль не засталося, і па гэтай прычыне мы прынялі рашэнне яшчэ адзін раз акунуцца і вяртацца дадому.
Было каля двух гадзін дня, і сонейка грэла ў поўную сілу. Ужо хацелася дадому, і па гэтай прычыне плёскацца доўга мы не сталі. Хлопцы пацягнулі лодку да вады, раптам, што-то ціха зашыпела. Спачатку я ніяк не разумела, у чым справа. Аказалася, што ў пяску ляжала пустая кансервавая бляшанка, якая прабіла нашу лодку!
Прайшло больш гадзіны, і мы зусім не ведалі, што нам рабіць далей. У выніку, наша лодка цалкам сдулась. У першы раз за ўвесь гэты час, мне надакучыла сонца і вар'яцка захацелася, ёсць і піць. Для таго каб трохі адцягнуцца, Іра дастала кніжку, а я з Оляй пачала ныраць за ракавінкамі. Лёша і Андрэй прынялі рашэнне абысці паўвостраў. Прайшло яшчэ 40 хвілін, а хлопцы ўсё ніяк не вярталіся. Мы сталі хвалявацца, і пачулі непадалёк іх галасы. Стала зразумела, што яны ідуць не адны. Рыбакі прынялі рашэнне нам дапамагчы, і далі нам сваю лодку.У гэты раз нам усё ж атрымалася пераплысці рэчку, аднак дадому мы вярнуліся толькі познім вечарам.
Цяпер я вельмі шчаслівая, таму што дзякуючы гэтай незабыўнай паездцы, пра яе яшчэ доўга будуць памятаць і мае сябры! Безумоўна, шкада, што летні сезон ужо мінуў, аднак адчайвацца не трэба. Таму што, калі цябе атачаюць сапраўдныя сябры, то які б не была надвор'е за акном – кожны дзень будзе незабыўным.


Категорія: 7-ы клас | Додано: 21.10.2017
Переглядів: 676 | Рейтинг: 0.0/0


Всього коментарів: 0
avatar