Нарэшце наступілі доўгачаканыя канікулы. Я сабраў свае рэчы, і паехаў да сваіх бабулі і дзядулі ў вёску. Мне там вельмі падабаецца. Там усё напоўнена станоўчымі эмоцыямі. Свежае паветра, птушкі спяваюць, траўка зялёная. Перад сном бабуля чытае мне казкі і спявае песні. Як толькі я прачынаюся, то бабуля адразу ж мяне корміць ўсякімі смачнасцямі, і мы з дзядулем едзем на рыбалку.
На рыбалцы весела. Мы з дзедам размаўляем, ловім рыбу і ямо бутэрброды, якія бабуля паклала нам. Я так радаваўся, калі злавіў сваю першую рыбу. Для мяне гэта было свята. Я ўзяў рыбу ў рукі, і бегаў па ўсім беразе. Калі мы вярталіся дадому, то я ішоў гуляць са сваімі сябрамі. Мы будавалі домікі з галінак, гулялі ў хованкі. Дзень пралятаў не прыкметна. Хацелася б, што б ён ніколі не сканчаўся. Настолькі ўсё было весела і цікава, што сумна было, калі заходзіла сонца. Але ў гэтым былі і свае плюсы.
Пасля заходу сонца, мы з бабуляй і дзядулем падпальвалі вогнішча. Мы садзіліся вакол яго, і доўга размаўлялі. Бабуля распавядала аб маёй маме. Мне было цікава паслухаць, якая яна была маленькай. Потым мы глядзелі на зоркі, і лятуць далёка ў небе самалёты. Яны свяціліся яркім святлом. Было вельмі цікава на гэта паглядзець. Часам яны праляталі так нізка, што, здавалася б, можна дакрануцца да яго. Потым бабуля рабіла гарачы какава, і мы працягвалі сядзець ля вогнішча.
Калі наступала ноч, мы ішлі ў дом. Пасля душа мяне бабуля клала ў ложачак, і мы яшчэ доўга гаварылі пра ўсё. Я люблю размаўляць з бабуляй. Яна распавядае шмат чаго цікавага. Пасля гэтых размоў надыходзіў час казак. Яна пачынала расказваць мне казкі. Больш за ўсё мне спадабалася казка пра мухі цокотухе. Я пад яе адразу ж засынаў.
Часам мы ездзілі купацца на ставак. Я там гадзінамі мог плёскацца, і плаваць на матрацы. Бывала мяне бабуля з дзядулем нават выцягнуць не маглі. Пара было ўжо ехаць назад, а я хацеў купацца яшчэ і яшчэ. Але бабуля мяне заўсёды заваблівала сваім фірмовым пірагом. Гэты трук заўсёды спрацоўваў. Мы ехалі дадому, і садзіліся піць чай з бабуліным пірагом.
На жаль вакацыі не вечныя. І ўжо набліжалася дні, калі трэба было вяртацца дадому. Я хоць і засумаваў па бацькам, але так не хацелася вяртацца ў горад. Мне хацелася як мага больш часу правесці ў бабулі ў вёсцы. Мне хацелася б кожны дзень хадзіць на рыбалку, купацца на стаўцы, размаўляць ля вогнішча. Мне гэтага будзе не хапаць. Для мяне вёска лепш, чым мора. Так што на наступнае лета, я абавязкова паеду да бабулі.
