Пятница
29.03.2024
18:52
Новыя сачыненні
Майстар і Маргарыта – раман пра справядлів...

Цёмныя алеі І. А. Буніна як спосаб паказац...

Філасофія Л. Н. Талстога ў аповядзе «Пасля...

Паядынак – аповесць А. І. Купрына, якая ад...

Чаму я хачу быць паліцыянтам?

Які падарунак лепш за ўсё?

Піянерскі лагер

Лета 2023 года

Ліст для бацькоў, чаму мне трэба завесці ш...

Радзіма

Форма входа

Статыстыка

Онлайн всего: 1
Гостей: 1
Пользователей: 0

Школьныя сачыненні
Галоўная » Твори » 7-ы клас

Як я правёў сваё лета


Я памятаю гэта доўгачаканае час, калі празвінеў апошні званок. Які мы чакалі вельмі доўга. Трымаючы ў руках дзённік, у якім усе адзнакі былі выстаўлены і пра яго ўжо можна было забыцца на ўсё лета, на душы стала цяплей. Першы месяц доўгачаканага лета я правёў з сябрамі. Гулялі ў двары ў мяч, каталіся на роліках, ровары, увогуле, было весела. Мы з сябрамі заўсёды ездзім на прыроду. І абавязкова, як мага далей ад дома, хоць побач ёсць рэчка. Самае цікавае з'ехаць далей, у тыя месцы, дзе мы яшчэ не былі. Знайшлі проста цудоўныя месцы, як жа ўсё-такі ў нас прыгожа.

У канцы месяца я паехаў у лагер. Знайшоў сабе шмат новых сяброў. Мне вельмі спадабалася. У нашым атрадзе былі добрыя важатыя, справядлівыя. Па вечарах сядзелі ля вогнішча, расказвалі адзін аднаму страшныя гісторыі, але чаму-то ўсім было ўсё роўна весела, а зусім не страшна. Адразу не падабалася, што трэба вельмі рана ўставаць і рабіць зарадку, але за пару дзён абвыкаеш і ідзеш на яе з задавальненнем і разуменнем, што гэта трэба рабіць. Я вельмі пастараюся па прыездзе дадому працягнуць гэты занятак. Ну а пасля сняданку, вядома на моры. Яно вельмі прыгожае, проста не адвесці вачэй.Глядзіш на яго і не верыш, што ў яго ёсць іншы бок, бераг, у яго проста няма канца. Мне пашанцавала і ўдалося ўбачыць дэльфінаў, вельмі прыгожа. Такое пачуццё, што яны не баяцца людзей, якія хочуць парадаваць, як быццам для нас паказваюць, як могуць скакаць над вадой. Гулялі ў розныя конкурсы, кожны дзень у лагеры, быў па-свойму унікальным. Спадзяюся яшчэ туды вярнуцца. Буду сумаваць.

Пасля таго, як вярнуўся з лагера, сябры мяне не даведаліся, сказалі, што я вельмі загарэў і стаў больш спакойным. Мама кажа, што гэта ўсё дысцыпліна і добры адпачынак, мабыць я пагаджуся з ёй. Нават мне падабацца як я змяніўся. Угаварыў сяброў рабіць зарадку па раніцах. Цяпер амаль кожную раніцу збіраемся ў двары на зарадку. Мама смяецца, кажа, на доўга. Ну мы паглядзім. Пасля лагера, два тыдні я быў дома. Гулялі з сябрамі, дзяліўся ўражаннямі аб лагеры. У госці прыязджаў мой хросны, хадзілі на шашлык, распальвалі вогнішча, смажылі мяса, успаміны проста стромкія.Хросны падарыў мне падарунак, які я чакаў вельмі доўга, гэта новенькі ровар. Ён вельмі класны, сіняга колеру. Зараз катаюся на новенькім. Сябры зайздросцяць, але я не пачынаю хваліцца, даю ім пакатацца, часта змяняемся роварамі, мы ж сябры, як ні як.

Пасля мяне адвезлі да бабулі ў вёску. Думаў, што будзе сумна, але не тут-то было. Бабуля падрыхтавалася да майго прыезду, стол ужо быў накрыты маёй каханай выпечкай, вельмі люблю яе пірагі, вельмі смачна. У бабулі вялікая гаспадарка, ну і я вырашыў, раз ужо я так змяніўся, буду дапамагаць бабулі ва ўсім. Яна не чакала ад мяне прама такі аж дапамогі. Дапамагаў даглядаць за гаспадаркай, бо яно вельмі вялікае. У яе ёсць карова Мілка, вельмі добрая, хоць я і не адразу змог сябе перадужаць, але ўсё ж змог з ёю пасябраваць. Яшчэ мне вельмі спадабаліся трусы, іх у бабулі вельмі шмат, напэўна, штук сорак.Дарослых сем, а ўсе астатнія маленькія, белыя, чорныя, рыжыя. Такія смешныя. Яшчэ куры і пеўні. Адзін певень, ну вельмі злы, я так і не мог з ім пасябраваць, ён любіць і ўспрымае толькі бабулю. Я адразу зразумеў чаму, таму што яна яго корміць. І паспрабаваў сам яго пакарміць, ён-то паеў, але дабрэй да мяне не стаў. Таму, калі я выходзіў на двор, бабуля заўсёды яго зачыняла, каб ён на мяне не напаў. Мне было крыўдна, што ён не хацеў са мной сябраваць, але і зрабіць нічога не мог. Ну ды добра. Вельмі прыгожымі мне здаліся козачка.Адна больш за ўсіх, яе завуць Бэла, але я называў яе Бялку, мне так больш падабаецца. Бабуля дазволіла мне яе вадзіць на прагулкі ў поле, таму што яна маленькая і я з ёй спраўляўся.

Пазней прыехала сястра маёй мамы з маёй стрыечнай сястрычкай. Яна яшчэ маленькая, ёй усяго 2 годзікі. Такая цікавая. Я яе бачыў апошні раз, калі ёй яшчэ і гадкі не было, так як мы жывем далёка адзін ад аднаго. Я катаў яе на калясцы, адзін раз нават атрымалася зрабіць так, што яна заснула. Проста вельмі захапіўся катаннем. Цяпер ганаруся, што магу пакласці сястру спаць. Хадзілі на рэчку, побач ёсць вадаспад, не вялікі, але вельмі прыгожы. Прывёз вельмі шмат фатаграфій, калі паказваў сябрам, ім вельмі спадабалася, яны таксама хочуць паглядзець.І мы ўгаварылі маму і бабулю, што на наступнае лета, са мной паедзе Алег, мой лепшы сябар. Мы ўжо плануем, што мы будзем рабіць. Я распавядаю яму куды я ў першую чаргу хачу яго адвесці. Я думаю Алегу спадабацца гэтак жа як і мне. Будзе цікава. Мы смяемся, Алег сказаў, што ён будзе тым, хто зможа ўціхамірыць бабулінага пеўня. Ну паглядзім, а можа і я да наступнага лета, подросту і ў мяне атрымацца. Вось мы ўжо і прыдумалі, якое ў нас будзе першае спаборніцтва па прыездзе ў вёску. Яшчэ лета не скончылася, а я ўжо хачу наступнага.

Лета падышло да канца, як і летнія канікулы. Праз два тыдні трэба ісці ў школу. Але я моцна не знерваваўся, бо праз два тыдні я ўбачу ўсіх сваіх аднакласнікаў. Будзем дзяліцца гісторыямі, якія адбыліся з намі на вакацыях. Бо ва ўсіх яны розныя і па-свойму цікавыя.


Категорія: 7-ы клас | Додано: 21.10.2017
Переглядів: 806 | Рейтинг: 0.0/0


Всього коментарів: 0
avatar