Вторник
19.03.2024
07:43
Новыя сачыненні
Майстар і Маргарыта – раман пра справядлів...

Цёмныя алеі І. А. Буніна як спосаб паказац...

Філасофія Л. Н. Талстога ў аповядзе «Пасля...

Паядынак – аповесць А. І. Купрына, якая ад...

Чаму я хачу быць паліцыянтам?

Які падарунак лепш за ўсё?

Піянерскі лагер

Лета 2023 года

Ліст для бацькоў, чаму мне трэба завесці ш...

Радзіма

Форма входа

Статыстыка

Онлайн всего: 4
Гостей: 4
Пользователей: 0

Школьныя сачыненні
Галоўная » Твори » 7-ы клас

Як я спалохаўся вужа


Сачыненне на тэму «Як я спалохаўся вужа», 7-ы клас

Думаю, мала ў каго змеі выклікаюць любоў і сімпатыю. На мой погляд, яны такія слізкія і брыдкія, да таго ж і страшныя. Так яшчэ многія змеі атрутныя, атрымліваецца, што калі такія уджаляць, то нас хутчэй за ўсё, чакае смерць.

Таму я да жаху, баюся сустрэчы з імі.

Мой бацька родам з Малдавіі, мы часта ўсёй сям'ёй, практычна кожнае лета, выязджаем у гэтую выдатную паўднёвую краіну. Знаходзячыся ў Малдове, мы нярэдка выязджалі з бацькамі і сваякамі на прыроду, да возера. Менавіта тут, я навучыўся плаваць.

У адзін выдатны дзень я, як звычайна, плаваў у возеры, атрымліваў асалоду ад цёплай вадзіцай. Раптам перада мною апынулася палка, яна мне замінала плыць далей, наперад. Але я, і вырашыў адкінуць яго ў бок.

Праўда, калі я ўзяў яе ў рукі, яна пачала выгінацца і шыпець, я вельмі спалохаўся. Напэўна, вы ўжо зразумелі, што гэта была непалка. А сапраўдная змяя.

Ужо на падсвядомым узроўні, я адхапіў руку, і пачаў боўтацца. Мабыць, са страху, ад перажытага жаху, я забыўся як трэба плаваць. Але раптам, мяне хто-то падхапіў на рукі, і дапамог выбрацца на бераг. Маім выратавальнікам быў тата. Калі б ён не падаспеў, не ведаю, што са мною было б.

Ужо на беразе, калі я трохі супакоіўся, бацькі растлумачылі мне, што ў возеры я сустрэўся з звычайным вужакай. Аказваецца, яны вельмі любяць рыбу, таму выдатна трымацца ў вадзе, могуць плаваць і нават ныраць. Раней, я і падумаць не мог, што змеі ўмеюць плаваць і што яны, харчуюцца рыбай.

Я спытаў у родных, што было б, калі ўжо мяне кусала. Бацька сказаў, што такі ўкус змеі не небяспечны, да таго ж ужо нячаста нападае на людзей, нават у выпадках вялікай небяспекі.

З той сустрэчы прайшло ўжо шмат часу, але я да гэтага часу вельмі баюся сустрэцца са змеямі. Цяпер я нават купаюся, выключна ў басейне, у адкрытыя вадаёмы мяне не загоніш.

Я вельмі спадзяюся на тое, што неўзабаве, мой страх пройдзе. І я зноў, пачну купацца ў рэчках і азёрах, тым больш я вельмі добра плаваю. Але спадзяюся на тое, што больш ніколі не ўбачу вужа, альбо іншых змей. Бо яны ўсё ж такі такія страшныя і небяспечныя.


Категорія: 7-ы клас | Додано: 02.10.2018
Переглядів: 1009 | Рейтинг: 0.0/0


Всього коментарів: 0
avatar