Вторник
19.03.2024
06:44
Новыя сачыненні
Майстар і Маргарыта – раман пра справядлів...

Цёмныя алеі І. А. Буніна як спосаб паказац...

Філасофія Л. Н. Талстога ў аповядзе «Пасля...

Паядынак – аповесць А. І. Купрына, якая ад...

Чаму я хачу быць паліцыянтам?

Які падарунак лепш за ўсё?

Піянерскі лагер

Лета 2023 года

Ліст для бацькоў, чаму мне трэба завесці ш...

Радзіма

Форма входа

Статыстыка

Онлайн всего: 1
Гостей: 1
Пользователей: 0

Школьныя сачыненні
Галоўная » Твори » 7-ы клас

Як я вяртаюся дадому пасля ўдалага дня


Сачыненне для 7 класа на тэму «Як я вяртаюся дадому пасля ўдалага дня».

Хочацца расказаць аб адным маім вельмі ўдалым падзею. Гэта быў цудоўны травеньскі дзень. Надвор'е стаяла цудоўная і падыходзіла ўжо бліжэй да вечара. На вуліцы было вельмі цёпла, нават горача. Птушкі з заміраньнем выконвалі свае песні, цешачы душу. У двары квітнелі розныя кветкі, асабліва мне падабаліся півоні, якія раскінулі свае пышныя галавы і раздавалі вакол шыкоўны пах. Мы зрэзалі іх у пышны букет. На крэсле вісела наглаженное зялёнае сукенка. Яно было новым і вельмі прыгожым, зьдзіўляў мяне сваёй тонкасцю і очаровательностью. У ім я адчуваю сябе самай прыгожай і вытанчанай.Яно падкрэслівае маю фігуру і надае мне ўпэўненасці ў сабе.
Гэта быў дзень справаздачнага канцэрта ў музычнай школе. Дарэчы трэба сказаць, што я грала на акардэоне. Мне трэба было згуляць некалькі твораў. Як і звычайна, я жудасна хвалявалася, бо ў зале будуць сядзець не толькі мае родныя і блізкія людзі, але і многія іншыя жыхары, якія прыйшлі падтрымаць іншых вучняў або проста жадаючых паслухаць класічную музыку. Увогуле можна было пахвалявацца. І вось, мы прыгожыя і святочныя разам з бацькамі накіраваліся ў музычную школу. Усю дарогу пра што-то ажыўлена балбаталі. А неўзабаве мы прыйшлі на свята музыкі, занялі ў зале свае месцы.Пачаўся канцэрт. Усе выступоўцы нервова чакалі сваёй чаргі. Публіка ў зале апынулася вельмі прыемнай і весела падтрымлівала кожнага, хто выступаў на сцэне. Падышла і мая чарга паказаць сваё майстэрства і парадаваць слухачоў. Падымаючыся на кожную прыступку, я ўсё мацней нервавалася і пацелі ад гэтага рукі. П'еса была дастаткова складанай і трэба было выконваць яе на памяць. І вось я бяру ў рукі акардэон і пачынаю выконваць кампазіцыю. Усё ідзе як трэба. Мне стала трохі спакайней, музыка лілася пяшчотным ручаём. Раптам я пачала разумець, што не памятаю далей нот! Мяне пачала ахопліваць паніка.Я дайграла да пэўнага месца і думала - усё, зганьбілася! Але раптам - рукі пачалі самі па сабе імправізаваць. Яны гулялі што-то зусім іншае, але, на шчасце, гэта гучала мілагучна! Я азірнулася на настаўніка - у яго быў ўсхваляваны і збянтэжаны выгляд. Потым мая памяць зноў уключылася і я правільна дайграла да канца свой твор. Публіка выбухнула ў апладысментах і я з трыумфам пакінула сцэну. Ніхто нічога не заўважыў і мая гонар засталася чыстай. Пасля канцэрта да мяне падышоў настаўнік, і выказаў сваё захапленне ад таго, што я змагла выкруціцца з сітуацыі, якая склалася.Са школы я проста лётала на крылах. Гэта было самае шчаслівае вяртанне з канцэрту і я яго запомніла назаўжды.


Категорія: 7-ы клас | Додано: 21.10.2017
Переглядів: 617 | Рейтинг: 0.0/0


Всього коментарів: 0
avatar