Вторник
19.03.2024
05:29
Новыя сачыненні
Майстар і Маргарыта – раман пра справядлів...

Цёмныя алеі І. А. Буніна як спосаб паказац...

Філасофія Л. Н. Талстога ў аповядзе «Пасля...

Паядынак – аповесць А. І. Купрына, якая ад...

Чаму я хачу быць паліцыянтам?

Які падарунак лепш за ўсё?

Піянерскі лагер

Лета 2023 года

Ліст для бацькоў, чаму мне трэба завесці ш...

Радзіма

Форма входа

Статыстыка

Онлайн всего: 1
Гостей: 1
Пользователей: 0

Школьныя сачыненні
Галоўная » Твори » 7-ы клас

Якім я бачу сваю будучыню праз дваццаць гадоў


Цяпер стала модна пытацца ва ўсіх запар, пачынаючы ледзь не з дзіцсадкоўскага ўзросту,- "А кім ты будзеш, калі вырасцеш?". Мяне гэтае пытанне таксама не абышоў бокам. Упершыню мне яго задалі яшчэ ў вельмі далікатным ўзросце шасці гадоў, калі нават школа была яшчэ наперадзе. Тады мне ўдалося сысці ад адказу, але адказваць на яго ўсё ж прыйшлося. Праўда, ужо пазней - але затое неаднаразова! Гэты без перабольшання падступнае пытанне лічылі сваім ледзь не святым абавязкам задаць не толькі ўсе мае бліжэйшыя і далёкія сваякі, але таксама калегі бацькоў па працы, а таксама проста сябры сям'і...

Мне цяпер трынаццаць гадоў, і я люблю фантастычныя фільмы, у якіх паказваюць будучыню нашай планеты шмат гадоў праз. Пра мінулае таксама здымаюць, але такія фільмы мне нецікавыя... Жарт ці - дваццаць гадоў! Цяпер у свеце ўсё так імкліва мяняецца, што часам складана нават разважаць пра тое, што здарыцца ў маім жыцці праз пяць гадоў. Адно я ведаю цалкам дакладна, да таго часу я атрымаю як мінімум адно вышэйшую адукацыю, обзаведусь сям'ёй, і буду жыць, хутчэй за ўсё, у іншым горадзе. Хоць апошняе зацвярджэнне, зусім нават не факт!У дзяцінстве мне адзін час моцна не хапала браціка ці сястрычкі. Калі ж брацік ўсё ж з'явіўся, то, не буду хаваць, ён мне вельмі хутка надакучыў! За ім патрэбен быў нагляд, а мне хацелася толькі гуляць з ім...

У мяне будзе як мінімум трое дзяцей, а ўнукаў у два разы больш! Бо гэта так выдатна, жыць у вялікай і дружнай сям'і, дзе ўсе адзін аднаму дапамагаюць! Але пры гэтым я нават не магу сцвярджаць, што обзаведусь сям'ёй адразу пасля заканчэння школы. Мае бацькі сустракаліся з пятага класа, і хацелі пабрацца шлюбам адразу пасля заканчэння школы. Тут умяшаліся ўжо іх бацькі, і папулярна патлумачылі маме, што спачатку ёй трэба атрымаць добрую адукацыю, а таце адслужыць у арміі! У рэшце рэшт бацькі пажаніліся, але гэта адбылося пазней!

Свет вакол мяне таксама зменіцца праз дваццаць гадоў. Людзі не знікнуць зусім, але вялікую частку працы за іх стане выконваць тэхніка. Інтэрнэт стане яшчэ больш даступным, чым цяпер. А вось старыя тэлевізары сыдуць у мінулае назаўжды! Будзе вельмі папулярным такі від транспарту, як электрамабіль. У мяне таксама абавязкова будзе такі сродак перамяшчэння, на якім я буду вазіць сваё вялікае сямейства. Мае бацькі да таго часу будуць ужо на пенсіі, якую зарабілі сумленнай працай. Я выучусь на добрую і запатрабаваную прафесію, каб атрымліваць добрую аплату сваёй працы.Грошай будзе хапаць і на маю вялікую сям'ю, і на тое, каб дапамагаць бацькам!

Зазіраць у больш далёкае будучыню, (напрыклад, пяцьдзесят гадоў), і разважаць на гэтую тэму ў мяне няма ніякага жадання, па меншай меры-пакуль! Цяпер мне такіх вось нязручных для мяне пытанняў ніхто не задае, і мяне гэта вельмі радуе! Няма неабходнасці адказваць усім цікаўным, затое з'явіўся стымул крыху паразважаць на гэтую тэму... Так склалася, што мае бацькі жылі ў адным стагоддзі, а я ўжо ў іншым! Пры гэтым мы, прадстаўнікі адной сям'і, гэта само па сабе ўжо з'яўляецца дзіўным фактам! Прагрэс не стаіць на месцы, усё мяняецца.Не выключана, што праз дваццаць гадоў падступныя пытанні падобнага роду будуць задаваць ужо маім дзецям. Ну, а пакуль я жыву сённяшнім днём, сваім звычайным жыццём. І радуюся - бо яна так прыгожая!


Категорія: 7-ы клас | Додано: 21.10.2017
Переглядів: 2091 | Рейтинг: 0.0/0


Всього коментарів: 0
avatar