Абарона радзімы - нялёгкая праца. Ён патрабуе велізарнай самааддачы, адказнасці, смеласці. Мужчына павінен быць гатовы да таго, што яму прыйдзецца рызыкаваць здароўем і жыццём, каб забяспечыць бяспеку дзяржаўных межаў і жыхароў краіны. Не кожны здольны справіцца са сваім страхам дзеля добрай мэты, дзеля іншых людзей. Таму я схіляюся перад абаронцамі Расіі, цяперашнімі і мінулымі.
Я вырашыла напісаць гэты ліст табе, невядомы салдат, які загінуў у гады Вялікай Айчыннай Вайны, каб выказаць сваю павагу і падзяку. Калі б не ты, мне нават цяжка ўявіць, у якіх умовах давялося існаваць нам, тваім нашчадкам. Цаной свайго жыцця ты забяспечыў нам свабодную і шчаслівае жыццё. Гэта подзвіг. Сапраўдны гераічны ўчынак адважнага мужчыны.
Тыя гады былі цяжкімі для Расеі. Ёй прыйшлося растацца са шматлікімі сваімі сынамі і дочкамі, гістарычнымі каштоўнасцямі і рэліквіямі. Але стойкасць і воля да перамогі адважных салдат дазволіла краіне не апусціцца на калені, не патрапіць пад прыгнёт фашысцкіх акупантаў. Людзі гінулі тысячамі і мільёнамі. Успамінаючы аб гэтым, у мяне на вачах наварочваюцца слёзы. Маладыя юнакі, чыя жыццё, можна сказаць, толькі пачалася, пакутавалі і гінулі па віне захопнікаў. Яны столькі ў жыцці не паспелі ўбачыць і выпрабаваць.Але затое далі магчымасць сваім суайчыннікам і нашчадкам цешыцца, працаваць, будаваць адносіны і сям'і, развіваць радзіму, імкнуцца да новых здзяйсненняў і мірным перамог.
Мяне хвалюе тое, што некаторыя цяперашнія кіраўнікі і прадстаўнікі ўлады забыліся пра твой подзвіг і гераізм тваіх таварышаў. Цяперашняе становішча ветэранаў не ў кожным рэгіёне застаецца годным. Многія з іх дажываюць апошнія гады ў дрэнных умовах, без падтрымкі і дапамогі з боку дзяржавы. Ды і не ўсе простыя члены грамадства памятаюць пра доблесных салдат саракавых гадоў мінулага стагоддзя. Яны не шануюць, не паважаюць, не адчуваюць падзякі.
Спачывай з светам, невядомы салдат. Спадзяюся, ты цяпер у раі, бо сваімі добрымі ўчынкамі ты заслужыў гэта.
