З самага ранняга дзяцінства мне падабаецца хадзіць у лес. Калі я гуляла па ім, то ўяўляла сабе, што гэта незвычайнае і казачнае месца, поўнае нябачаных звяроў, добрых фей і эльфаў, іншых міфічных істот. Зусім даўно я прачытала ў адной кнізе, што ў лесе на балоце жывуць лесавікі, якія запалохваюць людзей, якія вырашылі прагуляцца па лесе, блытаюць ім дарогу, перашкаджаюць выбрацца з лесу. Таму я лічыла лес вельмі загадкавым і нязведаным месцам.
Цяпер, хоць я ўжо і вырасла, але ўсё таксама люблю наведваць свой лес, які знаходзіцца непадалёк ад майго дома. Мне вельмі падабаецца лясная прырода: я заўважаю кожную травінку, лісточак, дрэва, новы кветка, адчуваю незвычайна свежае паветра, адчуваю прахалоду азёрнай вады. Калі я знаходжуся ў лесе, то магу гуляць па яго сцяжынках гадзінамі. Я лічу, што лес — ідэальнае месца для адзіноты. У ім ціха і свежа, летам растуць непаўторна смачныя ягады, расцвітаюць прыгожыя кветкі. Восенню ў лес можна хадзіць па грыбы, атрымліваць асалоду ад восеньскай прыгажосцю. А яшчэ я думаю, што дрэвы тут захоўваюць сакрэты, якія распавядаюць ім людзі. Я таксама распавяла сваю таямніцу адной елі, якая расце на ўскрайку лесу.
У лесе жывуць розныя звяры. Так, напрыклад, я бачыла зайцоў і вожыкаў, розных цікавых птушак. Такіх дакладна не сустрэць у горадзе! У лесе я сапраўды адпачываю душой, маральна расслабляюся. Слухаю звон ручая, спеў птушак, дыхаю свежым паветрам. Гэта дапамагае адпачыць душой і не думаць аб праблемах. Хоць я і бывала ў іншых прыгожых месцах, але лес не параўнаецца ні з чым.
|
