Прыйшла зіма, а з ёй наступаюць і навагоднія святы. Адным з іх з'яўляецца каляды, і я хачу расказаць вам як яго святкуюць у маёй сям'і.
Збіраемся мы ў адной з маіх бабуль Машы або Ларысы, кожны год, то ў адной, то ў іншай, каб ніхто з іх не крыўдзіўся. У гэтым годзе збіраемся мы ў бабулі Машы. У яе дома мы накрываем святочны стол, дзе шмат розных страў, там і ўсякія розныя салаты, і запечанае мяса, якое, дарэчы, я вельмі люблю, а яшчэ хатняя каўбаса, і яшчэ шмат усялякіх прысмакаў. Ну а на чале стала, як і ва ўсіх, варта чарапаная з куцьцёй. І я, як і ў кожным годзе ўдзельнічала ў яе падрыхтоўцы, а менавіта націрала мак.Кутя атрымалася вельмі смачнай, вядома кожная бабуля рыхтуе яе па-свойму, бабуля Маша дадае ў яе арэхі, а бабуля Ларыса разынкі і мёд, але асабіста мне падабаюцца абодва куцці. Калі ўсё гатова, усе садзяцца за стол і перш за ўсё трэба з'есці лыжку куцці, а ўжо потым можна есці ўсё астатняе.
Потым я з сяброўкамі іду калядаваць. Перш за ўсё іду да свайго хроснага, каб прынесці яму вячэру, бабулі кажуць, што так трэба. Але я і сама не супраць, бо хроснага я люблю, і ён за калядку дае мне шмат грошай і прысмакаў. А далей мы пачынаем хадзіць па кватэрах у нашым доме, і спяваць калядкі. Людзі даюць нам, хто грошы, хто цукеркі. Усё гэта мы складаем у прыгожы мяшочак, які пашыла нам мая мама. І так мы ходзім дзе-то да дзевяці вечара, а потым вяртаемся да бабулі і дзелім пароўну ўсё, што мы наколядовали.
А яшчэ бабулі распавядалі нам, што калі-то ў іх часы, усе хто хадзіў калядаваць, пераапраналіся ў розныя касцюмы, хто быў казой, хто мядзведзем, хто-то апранаўся цыганам. Хадзілі яны па ўсёй вёсцы з мяшкамі, спявалі песні і танцавалі, а людзі ім давалі усё, што ёсць у хаце на стале. Мае бабулі шмат распавядалі нам гісторый пра каляды, я вельмі люблю іх слухаць, бо калі яны распавядаюць, ты як быццам пераносішся ў той час і ўдзельнічаеш ва ўсім сам.
Калі ўсе ўжо разыходзяцца, я дапамагаю бабулі прыбіраць са стала, ставіць прадукты ў халадзільнік, бо, як і заўсёды, пасля свята засталося вельмі шмат прадуктаў. Іх хопіць яшчэ не на адзін дзень. Вось так і праходзіць маё каляды.
|
