Калі ў нашай сям'і з'явіўся малодшы брат, жыццё змянілася ў лепшы і ў вясёлую бок. Цяпер нам не былі знаёмыя такія паняцці, як цішыня і нуда. Братачка патрабаваў пастаяннага увагі, ён быў сапраўдным озорником.
Цяпер мой братачка Максимке адзін годзік. Ён пакуль не ўмее ўпэўнена хадзіць, часта падае і просіцца мамы на ручкі. У сувязі з гэтым маме цяжка займацца гаспадарчымі справамі. Але я, заўсёды стараюся ёй дапамагаць, мне і самому цікава гуляць з гарэзным брацікам. Бо ён такі вясёлы і жыццярадасны. Побач з ім забываюцца ўсе нуды і смутку. Я разумею, што як старэйшы брат, я абавязаны клапаціцца пра Максіма.
Сапраўды, калі я прыходжу дадому пасля ўрокаў, мама вельмі радуецца. Бо цяпер ёсць каму, пагуляць з малым. Пакуль я вожусь з малодшым брацікам, мама працуе па гаспадарцы. Самае галоўнае, калі брацік са мною, ён проста гуляе і не хуліганіць, на ручкі не просіцца.
Усё-ткі, якое шчасце, што ў мяне ёсць малодшы брат. Бо ў сям'і вельмі сумна, калі няма маленькага озорника. Мама мяне заўсёды хваліць, кажа, што я яе памочнік.
Калі пачнуцца канікулы, я буду гуляць з брацікам на вуліцы. Як раз да таго часу ён падрасце, пачне лепш хадзіць.
Мой брацік любіць гуляць з машынкамі і пісталетамі, праўдзівы хлопчык. Яшчэ ён любіць котак, балазе, у нас дома іх дзве.
Я буду клапаціцца пра яго заўсёды, буду абараняць і любіць яго. І сапраўды, як можна не любіць такое маленькае цуд. Праўда, я заўсёды дзівіўся таму, наколькі малыя энергічныя асобы.
|
