Мы ў адказе за тых, каго прыручылі
Сачыненне на тэму «Мы ў адказе за тых, каго прыручылі», 7-ы клас
Уявіце карціну: вы ўсё сваё дзяцінства праводзіце ў дзіцячым доме. І тут шчаслівы выпадак - за вамі прыйшлі бацькі! Радасці няма канца, ваша сэрца напаўняецца любоўю, вы вучыцеся ім давяраць і быць паслухмяным. Але вось вы аступіліся, напроказничали, кінуўшы шклянку соку на мамчына новае сукенка.
Вас апранаюць у старую вопратку, садзіць на задняе сядзенне аўтамабіля і вязуць прэч з хаты назад у тое месца, дзе ніхто вас не любіць і не чакае. Туды, дзе вам ніколі не адчуць далікатных дакрананняў мамчыных рук, не пачуць звонкага татавага голасу.
Што вы адчулі? Вядома, вы знерваваліся, слёзы навярнуліся на вочы, а да горла падступіў камяк. Вось цяпер вы павінны зразумець, што гэта такое - быць кінутым. І гаворка ж пра тых, каго вы самі прыручылі, каму абяцалі стаць самым блізкім і верным сябрам, з кім збіраліся гуляць у двары ў даганялкі, каму вы звязалі цёплыя чаравічкі, каб не мерзлі лапы.
Так, я зараз маю на ўвазе хатніх жывёл - мілых і адданых стварэнняў, якія прысвячаюць вам свае жыцці. Бо вы і праўда з'яўляецеся іх сэнсам жыцця. Штодня яны дораць вам сваю любоў і ласку. Хіба можна выстаяць перад шчанячую вочкамі або гарэзны мыскай ката?
Вы становіцеся старэй разам з вашымі хатнімі ўлюбёнцамі. Вы чаму-то вучыцеся ў іх, а яны што-то пераймаюць у вас. Безумоўна, гэтая дружба - нешта большае, чым проста адносіны чалавека да жывёлы. Але мне ніколі не зразумець, як людзі так лёгка кідаюць сваіх улюбёнцаў?
Вы пераязджае ў іншы горад, а ваш кацяня або котачка застаюцца ў старым доме... Вы кідаеце тых, каго прыручылі, на волю лёсу, не ведаючы, выжывуць яны ці застануцца ляжаць ля парога, паміраючы ад голаду ў чаканні свайго гаспадара...
Ці ж сітуацыя, калі людзі за найменшую правіннасць выкідваюць жывёл на вуліцу, тым самым асуджаючы іх на галодную, халодную смерць. Хіба ім зусім не шкада гэтых безабаронных істот? Няўжо нават сама думка пра іх хуткай гібелі не раніць душу і сэрца? Ужо лепш аддаць гадаванца ў спецыяльная ўстанова, дзе пра іх паклапоцяцца, хай і зусім чужыя людзі...
Я заклікаю ўсіх сваіх знаёмых думаць, перш чым завесці сабе пухнатага сябра. Не варта даваць гэтым адданым істотам ілжывыя надзеі.
|
| Категорія: 7-ы клас | Додано: 08.09.2018
|
| Переглядів: 2656
| Рейтинг: 0.0/0 |
|
