Пераходны ўзрост... Мноства падлеткаў прайшлі праз яго і колькім трэба будзе выпрабаваць гэта на сабе? Гэты момант наступіў і ў мяне. Бо сёння ў мяне дзень нараджэння і мне спаўняецца трынаццаць гадоў.
Зараз пачнуцца праблемы па прычыне змен у арганізме і розуме. Пачнецца сталенне і пераацэнка сваей асобы. Ужо пачаліся беспадстаўныя сутычкі з бацькамі, настрой можа сапсавацца ў любую непадыходную хвіліну. Нават з сябрамі я пачынаю паводзіць сябе непрадказальна і груба. Блізкія дзівяцца майму стану і спрабуюць дапамагчы, але гэта толькі мацней раздражняе мяне. Звыклае зносіны з мамай становіцца як бы дакучлівым і не своечасовым, але калі яна пакідае мяне ў спакоі, я пачынаю адчуваць адзінота і не патрэбнасць, з-за чаго зноў крыўджуся на яе.Бацька становіцца чужым і суровым, хоць заўсёды быў мне родным чалавекам. Братачка, з якім я з задавальненнем заўсёды гуляў, раптам становіцца зусім маленькім і далёкім маім разуменні.
Каб супакоіць бацькоў, прыходзіцца хлусіць ім, што ў мяне ўсё добра. Яны супакойваюцца і пакідаюць мяне адзін на адзін з не вясёлымі разважаннямі. У гэты момант некаторыя падлеткі могуць зусім замкнуцца і паддацца дрэнным уплывам, аж да злачынства. Як жа павінны быць адказныя і гатовыя бацькі ў гэтыя часы пераменаў свайго дзіцяці, каб пераадолець якая пачынаецца яго самастойнасць і ўлезці ў закрытую душу. Бо ў гэтыя моманты мы лічым, што ўжо досыць шмат ведаем і спрабуем самі вырашаць свае праблемы.Тут як ніколі трэба надзейнае плячо, каб вытрымаць непазбежныя памылкі і незадаволенай эга.
Вечны спрэчка аб пераемнасці пакаленняў і нагнаў мяне. Мама з татам хочуць выхаваць ува мне такі ж характар, як і ў іх. Але ж не могуць быць усе людзі аднолькавымі! Нават дарослыя могуць памыляцца і пераносіць свае памылкі на дзяцей. Каб не дапусціць гэтага даводзіцца змагацца з імі і праяўляць упартасць у адстойванні сваіх інтарэсаў. Яны разумеюць маё стан і добраахвотна адкрываюць перада мной шляху ў самастойнае будучыню. Толькі ім гэта даецца таксама не лёгка. Свядомасць таго, што іх пакорны да гэтага часу дзіця становіцца індывідуальнасцю хвалюе іх.
Мне шкада маіх бацькоў, і я спрабую змякчыць свой характар, ставіцца да іх з былой любоўю і разуменнем. Яны заўсёды рады зносінам са мной і даюць надзейны прытулак, абарону і любоў. Гэта трэба шанаваць усім падлеткам у перыяд бурнага пераходнага ўзросту.
