Аднойчы, мы вельмі моцна пасварыліся з мамай. І я да гэтага часу не разумею, як такое магло адбыцца. Мне падалося, што мама мяне не разумее, вось я і пырснула.
Праўда, пазней мне стала вельмі сорамна і няёмка, я стала перажываць. Мая сястра спрабавала мяне супакоіць, і казала, што віной усяму мой пераходны ўзрост. Я папрасіла сястру больш падрабязна расказаць аб гэтым узросце.
Сястра мне распавяла, што дасягнуўшы пэўнага ўзросту, дзеці пачынаюць думаць, што ўвесь свет ідзе супраць іх, што ніхто не здольны іх зразумець. І, як дакладныя былі яе словы, мне падалося, што кажа яна менавіта пра мяне.
Падлеткавым узростам, на мой погляд, можна назваць той прамежак часу, калі мы развіталіся з дзяцінствам, але яшчэ не паспелі ўступіць на сцежку дарослага жыцця. Так сказаць, гэта час з'яўляецца мяжой паміж дзяцінствам і сталеннем.
Добра, што кожны з нас перажыў ці перажывае падлеткавы ўзрост. Бо дзякуючы гэтаму, дарослым лягчэй разумець і разам з намі перажыць гэты час. Нашы бабулі і дзядулі дапамагалі нашым бацькам прайсці падлеткавы ўзрост.
Сапраўды, я лічу, што без дапамогі і падтрымкі дарослых даволі складана шчасна перажыць падлеткавы ўзрост. Бацькі і настаўнікі, павінны разумець, што ў гэтым узросце мы больш крыўдлівыя, і эмацыйныя.
Пасля размоў з сястрой на тэму пераходнага ўзросту, я пабегла да мамы папрасіць прабачэння. Яна сказала, што і зусім на мяне не злуецца, што ўсё разумее, бо і яна была, калісьці падлеткам. Але мама мяне папрасіла, надалей быць больш стрыманай, бо лішняя эмацыйнасць толькі шкодзіць.
|
