На маю думку, подзвігам называюць той высакародны ўчынак, які здзяйсняе чалавек, пераадольваючы свае страхі і асцярогі, дзеля дасягнення высокай мэты. І адразу ж хочацца адзначыць, што людзі, гатовыя здзейсніць подзвіг, заслугоўваюць павагі і пашаны. Бо на самай справе, не кожны з нас гатовы здзейсніць такое высакароднае справа, звязанае з небяспекай. І гэта не значыць, што мы дрэнныя людзі, проста не кожны з нас надзелены адвагай і мужнасцю.
Некаторыя прафесіі патрабуюць здзяйснення подзвігу падчас працоўнага дня. І гэтымі вялікімі людзьмі можна ганарыцца. Да прыкладу, я лічу, што пажарныя і паліцыянты, якія таксама людзі з медыцынскай адукацыяй, практычна штодня здзяйсняюць подзвігі. Дадзеныя пасады могуць займаць толькі смелыя і адважныя людзі, якія маюць высокі ўзровень маральнасці.
Часам, праўда, бываюць такія сітуацыі, калі чалавек пад уздзеяннем жыццёвых абставін і сітуацый, здзяйсняе подзвіг. Да прыкладу, ідзе хто-то пасля працы дадому, і ўбачыць, што ў рацэ хто-то тоне. Натуральна, практычна кожны нармальны чалавек, забыўшыся пра ўсё, кінецца ратаваць няшчаснага, пры гэтым забыўшыся аб сваёй бяспецы.
Бо кожнаму з нас вельмі важна павагу навакольных. Але, а самае галоўнае, мы павінны паважаць самі сябе. Здзейсніўшы, добрую справу, мы, вядома ж, будзем ставіцца да сябе ўжо па-іншаму, з пашанай.
Таму я лічу, што калі жыццё падкінула сітуацыі, дзе неабходна здзейсніць подзвіг, то абавязкова варта скарыстацца гэтай магчымасцю. Мабыць лёс вырашыла, што гэты подзвіг у нашых сілах.
|
