Яшчэ ўчора ярка свяціла сонейка, аддаючы апошнія бруі цяпла. Цішыня раніцу было пахмурным і хмурным. Дзьмуў пранізлівы вецер, прыносячы ўсё новыя і новыя свінцовыя хмары. З іх падаў буйны снег і, кружачыся ў загадкавым віхуры, стелился на сырой зямлі. Восень цалкам здала свае пазіцыі, адкрыўшы дарогу раптам надвинувшейся зімы.
Да абеду снег пакрыў усе бачнае прастору белым покрывам, схаваўшы пад сабой лужыны і рэшткі травы. Раўчукі подмерзли і больш не цурчала пад дзеяннем здрадлівай адлігі мінулых дзён. Адзінокія птушкі, не попрощавшиеся з роднай бокам і не улетевшие ў цёплыя заморскія краіны, сядзелі нахохленные на мігатлівыя галінах дрэў. Нават вавёркі, звыклыя ў летнім парку, пахаваліся ў сваіх цёплых дуплах і прыступілі да паяданні падрыхтаваных загадзя запасаў. Жывёл чакала цяжкая пара марозаў і непагадзі. Многія з іх палеглі ў спячку і змогуць перачакаць круты нораў зімы. А што рабіць юрким вераб'ях, синичкам, снегирям і крикливым сарака? Ужо ім-то дакладна нездабраваць у дзікіх умовах. Вясна прыйдзе зусім не хутка і выжыць у такіх умовах птушкам будзе ох як нялёгка.
Але для дапамогі якія імкнуцца жывёлам ёсць мы - хлопцы са старэйшых класаў школы і малышня. У майстэрнях загадзя падрыхтаваныя уцепленыя і абароненыя ад снегу і ветру кармушкі. Вядома, лепш пакатацца на санках і лыжах па першаму снежкі, але доўг кліча ўсіх нас у бліжэйшы парк. Вось і першыя дрэвы з разгалістымі галінамі, дзе хаваюцца дробныя пичужки. Вешаем на гаплікі кармушкі і подсыпаем збожжа розных гатункаў. Птушкі недаверліва косяць вачыма і з асцярогай пераступаць з лапкі на лапку. Мы, ціхай гуртам, хаваемся ў кустоўі і глядзім як першыя, самыя галодныя птушкі прошмыгнули да ежы.Далей развешваюць кавалачкі сала на сучках і галінкі з арэшкамі для больш буйных нашых меншых братоў.
Да самай вясны школьнікі будуць дапамагаць звер выжыць у акрузе. Цяпер наступіла пара і пагуляць ўдосталь. Снежкі засвісталі ў паветры і глухімі плясканнямі траплялі ў напачатку разинь. Усім стала весела і ад марозіка і ад зробленай справы. Наперадзе падрыхтоўка з Новага Года і ўсе радаваліся напярэдадні маючых адбыцца святаў. Застаўшыся адны, птушкі наляцелі на кармушкі і хутка ўсё падзяўблі. Насыціўшыся яны бадзёра паляцелі па сваіх справах і ў пошуках адталай вады. Адзін толькі красногрудый снягір усё яшчэ ніяк не мог наесціся і падбіраў рэшткі мінулага балявання.
