Сачыненне для 7 класа на тэму «Сапраўдная каштоўнасць рэчаў»
На летні передых ад школы адправілі мяне да бабулі. Доўга я прывыкала да сельскай рытму жыцця: ўставалі жыхары вельмі рана, "з першымі пеўнямі", выганялі скаціну са двара на пашу, і тут жа пачыналі валтузню на прысядзібным участку. Прям ні хвіліны спакою з самага ўзыходу сонца, а то і яшчэ раней. Здзівілася я такой паспешлівасці і спытала бабулю пра іх своечасовых клопатах, прапанавала добранька выспацца.На мае пытанні тая адказала так: "А ты, унучачка, сама паспрабуй выйсці на огородишко ў гадзінічкаў адзінаццаць і пастарайся сорнячки выдраць усе да кучы, градкі подпушить, ягадкі ў маліньніку пазбіраць".
Праспала я амаль да дванаццаці гадзінічкаў і сабралася дапамогу аказваць. Бабуля следам ідзе, ды мяне адгаворвае ад працы. Ўперлася я, тады бабулька і паказала мне, што рабіць. Сярод густы пасадкі морквы выбіваліся маладыя пустазелле. Шкада мне стала кучаравай траўкі, але бабуля папярэдзіла, што яе старанна трэба выкараніць, т. к. яна будзе забіраць харчаванне ў морквы і тая вырасце дробнай і грубай. Стала я бурьянчик збіраць, ды хутка спіна забалела так, што разагнуцца не было мачы. Ледзь да паўдня дотерпела, а яшчэ маліну рваць трэба. Сонейка высока паднялося і стала неміласэрна абпальваць плечы.Накінула кофту, так спякота пачалося неймаверная - пот ручаямі пацек паміж лапатак. Зусім мне дрэнна. Зразумела тут я чаму раніцу самае падыходнае час для ўборкі агарода і іншых пасадак.
Хутка приучилась я раненька ўставаць з усходам сонца, а адпачываць у самае пекла. За кароткі прамежак запасалась вадой з калодзежа, пакуль бабуля карову ў статак праводзіла. Потым пачынала карміць астатняе хатняе гаспадарка: качак з аранжавымі насамі і кудахчущих курэй. Потым хуценька палола агарод, пакуль духата не наступала, далей чаргу прыходзіла да таго, каб подровнять градкі і паліць іх. Праз некалькі дзён усе навучылася рабіць сама без старонняй апекі. Бабуля радавалася маёй спрыце і магла займацца іншымі неадкладнымі справамі, нават суседзям хвалілася аб сваёй вернай і каханай памочніцы.
Прайшло пару тыдняў, і мы ўжо паспрабавалі першы ўраджай радыскі, а яшчэ праз кароткі час і маладзенькія агурочкі паспелі. Бабуля здзівілася, што так рана яны з'явіліся, відаць пацягнуліся да рук клапатлівым. Мае погляды на асобныя рэчы моцна памяняліся. Зразумела я, што праца ў сельскай мясцовасці цяжкі і стала беражліва звяртацца з хлебушком і іншымі прадуктамі.
