Чалавечая жыццё.... яна даецца толькі раз, мае свой пачатак і свой канец. Чалавек сам вырашае як яму пражыць сваё жыццё, па якой сцежцы варта ісці.
Любоў - яна становіцца сэнсам жыцця многіх, гэта мастацтва, якім можа авалодаць кожны. Гэта адна з вядучых тым сусветнай літаратуры, зорка якую дастаў з нябёсаў Шэкспір - каханне. Рамэа - ён жа галоўны герой гэтага аповеду, да сустрэчы з Джульетай быў майстэрскім казанова. Апошняй яго "ахвярай" стала Розамунда. Але спазнаўшы свету гэтага, ён пачаў захапляцца распустившимся кветкай, якім была Джульета.
Яе ў натоўпе я адразу адрозніваю.
Я да яе пробьюсь і пагляджу ва ўпор.
Любіў я хоць раз да гэтых часоў?
Аб няма, то былі ілжывыя багіні.
Я сапраўднай красы не ведаў дагэтуль.
Гісторыя пра велічнай кахання - вечная і непахісная, галоўныя героі несмяротныя, аўтар заслугоўвае ўсеагульнага пакланення свайму творчасці. Два чалавекі, якія верылі, што любоў здольная пераадолець усе перашкоды. Юнак і дзяўчына з двух варагуючых сем'яў палюбілі адзін аднаго. Іх каханне - не проста гарачае пачуццё, якое не прызнае якіх-небудзь перашкод, а і пачуццё, якое бязмерна ўзбагачае душу.Каханне Рамэа і Джульеты - нястрымнае, чыстае і гераічнае - доўжыцца ўсяго некалькі дзён і супрацьстаіць даўнім поглядах сярэднявечнай прадузятасці, пад уладай якой знаходзяцца Капулеці і Мантэкі. Гэта сапраўдны бой за свабодную жыццё і правы чалавека. Трагічная гібель дзяцей пагадніла, нарэшце, варожыя сям'і, але якой цаной! Сваёй смерцю нібы закаханыя змагаюцца за перамогу для новых жыццёвых асноў - свету, дружбы, кахання. Гора страты прымушаюць Мантэкі і Капулеці зразумець, што бессэнсоўнай варожасцю яны знішчылі ўласнае будучыню.У гібелі закаханых нараджаецца новая ісціна: чалавечыя пачуцці свяцей і больш значны векавых саслоўных забабонаў. Так было і так будзе заўсёды, пакуль жывы чалавек.
Каханне рухае светам, сілкуе філасофію жыцця. Таму не дзіўна, што гэтая тэма застаецца неисчерпанной, а вобразы шэкспіраўскіх герояў - вечнымі. Але аповесць аб Рамэа і Джульеце застанецца печальнейшей на свеце...
