Мая мама вельмі любіць жывёл. Яна і прафесію сабе выбрала прыдатную – ветэрынарны ўрач. Гэтая любоў да братоў нашых меншых перадалася і мне. Толькі я больш за ўсё люблю за імі назіраць, таму ў будучыні я, хутчэй за ўсё, буду заолагам. Вельмі цікава глядзець, як жывёлы паводзяць сябе адзін з адным. Часам на маіх вачах разгортваюцца смешныя і пацешныя сюжэты.
Мой аглядны пункт знаходзіцца на кухні. З вялікага акна добра праглядаецца ўвесь двор, на якім пасля праліўнога дажджу з'явілася велізарная лужына. Часам я па абавязку стаю і гляджу, што адбываецца ў двары. Вось вялікі рыжы кот дзе-то сцягнуў сасіску і спяшаецца ў сховішча паабедаць. Крыху наводдаль што-то не падзялілі два вераб'я. І цяпер яны ўскудлачаныя гучна цвыркаюць і спрабуюць клюнуць адзін аднаго.
А аднойчы на галінку яблыні каля акна прыляцела прыгажуня сарака. Яна чысціла свае бліскучыя пёркі і пастаянна отряхивалась. Гэта працягвалася даволі доўга, мне надакучыла, і я пайшла займацца. Праз некаторы час я вярнулася і здзівілася, убачыўшы ўсё тую ж сароку. Толькі яна ўжо пераляцела на плот, але працягвала свой занятак. Зрэдку яна спрабавала зляцець на зямлю, але хто-небудзь яе вспугивал, і птушка зноў садзілася на плот, але не ляцела. Дачакаўшыся, пакуль двор апусьцее, белобокая прыгажуня не спяшаючыся падышла да лужыны. Потым адбылося самае цікавае. Сарока пачала купацца.Яна па чарзе погружала ў ваду то галаву, то ўсё цела. Птушка з задавальненнем валтузіўся ў цёплай вадзе. Потым яна вярнулася на галінку і сушыла свае пёркі пад сонечнымі прамянямі. Сорак прылятала да нас у двор яшчэ некалькі разоў, пакуль лужына не высахла.
