Я вельмі моцна люблю сваю маму. Каб ні здарылася ў жыцці, заўсёды буду побач і дапамагу, чым змагу.
Мама... Як шмат у гэтым слове пяшчоты, ласкі, любові і дабрыні. Як толькі нараджаецца дзіця, каму першаму яго паказваюць? Вядома маме. А на жывоціку ў каго ляжыць і грэецца маленькае цуд? Таксама ў матулі. Ды ўся жыццё любога дзіцяці ад самага нараджэння да старасці непарыўна звязана з маці.
Я са страхам гляджу, як сучасныя дзеці ставяцца да сваіх бацькоў. Многія з іх зусім не цэняць, што яны для іх робяць. Да прыкладу, мой сусед Сярога, той наогул маці не слухае. Яму абсалютна ўсё роўна, што яна кажа. Хлопчык паступае так, як хочацца. А потым, я лічу, што ў іх непаўнацэнная сям'я. І як бы цётка Ліда, так яе завуць, не аддавала каханне Завушніцы, усё роўна яму патрэбна цвёрдая рука. Мамы занадта добрыя да свайго дзіцяці, і лішні раз баяцца нават караць. Я сто разоў казаў суседу аб яго паводзінах, але ён і слухаць не хоча. Кажа, што самі разбярэмся.
Нядаўна ў газеце я прачытаў нататку аб тым, як дзяўчынка забіла сваю маму дзеля кампутара. Мурашкі ідуць па скуры ад адной толькі такі думкі. Ды іх наогул быць не павінна! Няўжо гэтыя сучасныя цацкі і гаджэты стаяць чалавечага жыцця? Няўжо людзі перасталі бачыць каштоўнасці ў відавочным? Гэта дрэнна, і да чаго тады мы прыйдзем? Калі дзеці запар пачнуць забіваць бацькоў, то свет проста абрынецца. Гэтага і зямля не вытрымае. Трэба быць добрымі і мудрымі, ні ў якім выпадку не паддаючыся на псіхалагічныя хітрыкі і атакі, а паступаць разумна і асэнсавана.
Пра мам напісана шмат песень і вершаў. Чытаючы іх, я ўвесь час плачу - настолькі абачліва і тонка пісьменнікі апісваюць сваю любоў да мамуле. Паглядзіце, кожны з іх у сваіх творах звяртаецца менавіта да таго вобразу, які падарыла яму родная маці. Мне вельмі хочацца напісаць кнігу пра свайго роднага чалавечка, і калі вырасту, абавязкова гэта зраблю. Хачу, каб увесь свет даведаўся аб маёй любові да мамы. Я раскажу будучаму пакаленню, як менавіта трэба адносіцца да бацькоў, любіць іх і паважаць, і ні ў якім выпадку не прычыняць вялікі болю.
Хочацца звярнуцца да ўсіх аднагодкам і не толькі. Не трэба мяняць родных людзей на грошы, гульні, падарункі. Час ляціць непрыкметна, і за кароткі міг можна пазбавіцца за ўсё, што так дорага. Так, мама заўсёды даруе і зразумее, але рана ў сэрцы застанецца да канца жыцця. Ад яе яно будзе ныць і хварэць, хоць вонкава гэтага нельга будзе заўважыць. Мама - самы родны чалавечак, любіце яе і паважайце.
