Я сарваў з пладовага дрэва яблык. Як яно выдатна! Усё роўнае і зялёнае, толькі на адным бочцы красуецца чырвоны румянец, як быццам гэта застылы сонечны водбліск. Надкусіць такую прыгажосць шкада, таму я доўга любуюся сваім дачным яблыкам і думаю...
Каб вырасціць такія яблыкі, нам з дзядулем прыйшлося шмат і ўпарта папрацаваць. Клопат аб дрэўца пачалася яшчэ з мінулай восені. Перад тым як з'ехаць у гарадскую кватэру і пакінуць дачу на зімоўку, дзядуля ўважліва агледзеў яблоньку. Пацёртасці і трэшчынкі на кары ён замураваў спецыяльнай садовай абкітоўкай. Затым я дапамагаў яму адрэзаць пашкоджаныя і каравыя галінкі, каб яны не перашкаджалі далейшаму росту дрэва. Калі выпаў першы снег, дзядуля схаваў ім ствол і притоптал для шчыльнасці. Так наша яблыня засталася зусім адна на зімоўку.
Увесну, пасля сходу снега, мы праверылі, ці няма пашкоджанняў на яблыні, так як тут зайцы часцяком грызуць кару. На гэты раз усё абышлося і яблынька, здаровая і станістая, стала налівацца жыццёвымі сокамі. Мы з дзядулем прыбралі смецце каля ствала і перакапалі асцярожна, каб не пашкодзіць карэньчыкі, навакольны ўчастак зямлі. Пры гэтым мы не пашкадавалі перегноя, каб яблыня лепш кармілася. Вельмі хутка дрэва парадавала нас буяным красаваннем. Пчолы і чмялі збіралі з кветак салодкі нектар і паспрыялі атрыманню багатага ўраджаю. Яшчэ праз некаторы час з'явіліся яркія, зялёныя лісточкі.Яны ўбіралі сонечнае святло і дапамагалі яблыні расці. На месцы бутончиков з'явіліся маленькія яблычкі. Яны вельмі павольна раслі, але з часам набіралі вагу. Я ледзь не кожны дзень прыязджаў на дачу назіраць за іх ростам і нават рабіў замалёўкі...
Атрымалася так, што мы з мамай з'ехалі ў іншы горад на адпачынак і вярнуліся толькі да пачатку маёй вучобы. І вось зараз я трымаю ў руках той самы яблык, якое цяпер пахла ў падзяку за клопат і догляд. Усё ткі вырашаюся адкусіць частку плёну. Яблык пырскае салодкім сокам і напаўняе рот шчыльнай, хрумсткай мякаццю. Мммм! Як смачна! Пладоў так шмат, што дзядуля вырашае частка іх захаваць да зімы, каб, калі будзе кружыць завіруха за акном, мы змаглі атрымаць асалоду ад густам і пахам гэтых яркіх, чароўных пладоў.
Чаму мае яблыкі так смачныя і духмяны? Таму, што пра іх клапоцяцца круглы год. Яблыня памятае клопат і заахвочвае чалавека сваімі духмянымі і апетытнымі дарамі. А ўсё таму, што любая праца заслугоўвае ўзнагароды і падзякі.
