Уменне перажываць за іншага чалавека, праяўляць па адносінах да каму-небудзь жаль і клопат, называюць спагадай. Мне здаецца, што гэта выдатнае якасць для чалавека, і было б вельмі прыемна, калі нас атачалі б людзі, якія ўмеюць спачуваць.
Бо калі з намі здараецца бяда, мы ўжо на падсвядомым узроўні, чакаем, што хто-то нас пашкадуе і зразумее. Бо ў цяжкую хвіліну, для кожнага з нас так важныя словы спагады. Калі нас хто-то дапамагае вырашыць нашу праблему бескарысліва, то гэта таксама можна назваць спагадай.
Я лічу, што ў асноўным спачуванне могуць праяўляць толькі добрыя і шчырыя людзі. Хоць, часам нам аказваюць падтрымку нават тыя, ад якіх ніхто не чакаў падобных дзеянняў.
Вядома, у якой - то ступені, у кожным з нас закладзена такое пачуццё як спачуванне. Бо практычна ў кожнага чалавека баліць сэрца за бездомное жывеліна, якое блукае па вуліцы. Таксама кожны з нас перажывае за тых, каму даводзіцца прасіць міласціну.
На тое ў нас такая добрая і спагадлівая руская душа. Калі ў нашых суседзяў здараецца няшчасце, мы ўспрымаем іх бяду, нібы сваю. Я лічу, што рускі чалавек ведае, што такое спачуванне.
Хоць у сучасным жыцці сустракаюцца людзі, якія схавалі гэта пачуццё куды-то глыбока. І, на мой погляд, усяму віной цяжкія жыццёвыя абставіны. Але я ўсё роўна, не магу зразумець гэтых людзей. Бо праяўляць спачуванне ў адносінах да блізкага вельмі важна.
Мне здаецца, не гледзячы ні на што, кожны з нас павінен праяўляць спачуванне да навакольных нас людзям. Бо мы таксама маем патрэбу ў адносінах да сябе, праявы гэтага якасці.
Бо ніхто з нас не застрахаваны ад бяды. І кожнаму з нас, у любы момант можа спатрэбіцца чужая дапамогу. У дакладнасці спачуванне.
Бацькі з дзяцінства вучылі мяне таго, што нельга праходзіць міма чужой бяды. Важна падтрымаць словам, альбо справай блізкага.
Я вельмі ўдзячная свае бацькам за тое, што яны выхавалі мяне такой добрай і спагаднай, на асабістым прыкладзе яны паказвалі мне, што важна праяўляць спачуванне па адносінах да навакольным людзям, і нават жывёлам.
