Стаўленне да прыроды і да ўсяго жывёле ў аповядзе Ф. Абрамава «Аб чым плачуць кані»
Гармонія паміж чалавекам і прыродай - абавязковая ўмова духоўнасці, а таксама важнае ўмова для працягу жыцця на зямлі. У хвіліны расчаравання, гора, смутку, а таксама ў хвіліны радасці і натхнення чалавек вяртаецца да первоистокам. Пасярод бязмежнага поля, пад пякучым сонцам і чыстым блакітным небам ён адчувае яднанне з прыродай.
Ёсць нават спосаб лячэння пры дапамозе прыроды, якім карысталіся нашы продкі. неабходна толькі выйсці ў лес, абняць дрэва і адчуць, як прыемныя эмоцыі напаўняюць вас. Аднак што зараз дзеецца з светам? Чаму людзі перасталі клапаціцца аб прыродзе і за што яна нам помсціць? Чаму адбываюцца прыродныя катаклізмы? Аб чым плачуць кані?
Такія пытанні ўзнікаюць у героя апавядання Абрамава. Апынуўшыся на лузе сярод прыроды ён быццам бы зноў трапіў у дзяцінства. Найбольшую яго радасць выклікалі коні, якія пасвіліся непадалёк. Конюх быў вечна п'яны і мала клапаціўся пра іх. Нават любіміца героя Рыжуха была сёння незвычайна журботная. Было б дзіўна пытацца ў каня, што з ёй не так, але менавіта гэтая загаварыла пра распавяла праўду. Не так даўно ўвесь іх табун даведаўся аб тым, што былі часы, калі коней любілі і песцілі, а цяпер да іх ставяцца як да звычайных жывёлам, нават не асабліва за імі сочаць. Рыжуха спытала ў героя, праўда раней усім жылося лепш? І ён не ведаў, што ёй адкажа, не хацеў яе опечалить.
Герой разумее, што раней і праўда чалавек больш уважліва ставіўся да ўсяго жывога, дрыгатліва бераг прыроду. Ён не хоча хваляваць Рыжуху і не ведае, што ёй сказаць. Ён падманвае конь і разумее, што не будзе ў іх больш такога даверу, як было раней. Калі чалавек не стане асцярожней ставіцца да прыроды, ён канчаткова страціць і яе даверыце, больш не будзе той самай шчырасці ў адносінах і прырода яшчэ больш пачне помсціць.
