Сачыненне для 7 класа на тэму «Вялікі прыгожы чалавек»
Чалавек - дасканаласць навакольнага прыроды. Вынікам развіцця чалавека стала тое, што мы сталі моцнымі, прыгожымі і маем магчымасць стаць на чале прыроды. Чалавецтва выкарыстоўвае на сваё меркаванне рэсурсы Зямлі: спусташае нетры, займаецца высечкай лясоў, ператварае кісларод у вуглекіслату, пампуе ваду, ужывае ежу. Але мала каму прыходзіць у галаву тое, што ўсё гэта мае свой мяжа.
Дрэнныя людзі думаюць, што ўсяго хопіць на іх доўгацярплівы стагоддзе і не задумваюцца аб тым, што рэсурсы не папаўняюцца. Вялікі прыгожы чалавек памятае пра гэта і імкнецца папоўніць страты не толькі для сябе, але і для іншых. Для гэтага ён рупіцца аб прыродзе і даглядае за ёй. Гэты чалавек вывучае навакольны свет, даследуе яго праблемы і дамагаецца іх ліквідацыю. Дурны ж працягвае налева і направа расхищать належыць наступным пакаленням, бяздумна ўсё псуе і забруджвае. Вынікам яго дзейнасці можа застацца толькі засыпаная бясплодным пяском планета. Разумны ведае, што такая дзейнасць можа прывесці да катастрофы і імкнецца яе пазбегнуць. Ён ведае ўсё аб усім больш, чым іншыя і накіроўвае сваю адукацыю на дапамогу іншым. Ён сее дабро і давер вакол.Корыстолюбивые і злыя перашкаджаюць яму і гатовыя на ўсё пайсці дзеля сваёй выгады. Вялікі прыгожаму чалавеку большасць людзей давяраюць свае спадзяванні, а прагных недалюбліваюць і адварочваюцца ад іх.
Многім здаецца, што быць добрым чалавекам прыемна, лёгка і нават весела. Але гэта не так. Чалавекам у высокім сэнсе гэтага слова быць у наш век вельмі праблематычна. Бо ўсе мы, хоць крышачку, але эгаісты. Такія людзі нам вельмі патрэбныя толькі тады, калі нас спасцігаюць непрыемнасці і гора. Як толькі ўсё становіцца добра, то патрэба ў сумленных і простых людзей адпадае. Пасля таго, як мы насыцімся і излечимся ад болек, то імкнемся пазбавіцца ад тых людзей, якія аддалі кроплю сябе. Бо нам ужо стала добра і можна бурыць навакольны свет далей.Мы забываем аб усім добрым, а трэба імкнецца памятаць гэта і самім станавіцца вялікім прыгожым чалавекам. Для гэтага трэба толькі штодзённа рабіць дабро іншым, шчыра ставіцца да сябе падобным і набірацца розуму. Гэта нялёгка, але цалкам магчыма. Толькі трэба прыняць тое, што ў канцы такога шляху вас з часам забудуцца. Варта змірыцца з гэтым і працягваць цярністы шлях на карысць іншым забыўшыся аб сабе. Вас павінна супакоіць тое, што гэта на карысць Чалавецтва.
