Восень залатая ў госці да нас прыйшла.
Восень залатая дожджык прынесла.
Лісце ападае, але растуць грыбы.
Птушачкі ляцяць, зноў да вясны.
Вось і прайшло вясёлае, бесклапотнае лета. Зноў надыходзіць шматгранная, выдатная пара – восень. Спачатку яна пышная, залатая і сонечная, а затым сумная, дажджлівае, халодная. Восенню прыгожа. Лістота дрэў пастаянна мяняе колер, а потым і зусім ападае на зямлю, абсыпаючы яе шуршащим дываном. Можна ўбачыць разнастайныя лісце: невялікія лісце дуба, малюсенькія лісточкі рабіны, жоўтыя і чырвоныя лісце клёну. Я люблю збіраць лісце ў прыгожы букет, прынесці яго дадому і акуратна раскласці паміж старонак кнігі, каб потым зрабіць гербарый.
Восень-мая любімая пара года. Асабліва яе пачатак, калі яна так поўная фарбаў і колераў. Я прыходжу ў захапленне, калі, шпацыруючы па парку, бачу дрэвы ў яркіх строях. Зялёны, жоўты, чырвоны, аранжавы. Калі лётае серабрыстае тонкае карункі павуціння, свеціць сонейка ласкава. Паўсюль квітнеюць восеньскія кветкі – хрызантэмы, астры, браткі, вяргіні. У лясах пасля дожджыку шмат свежых духмяных грыбочкі. Так, восень яшчэ і багатая пара. Сады перапоўненыя зялёнымі духмянымі сакавітымі садавінай, агароды карыснымі гароднінай, поля – збожжам.Вось яркія ярка-чырвоныя ягады шыпшыны, гронкі рабіны, запар абсыпаныя салодкімі ягадамі пэндзліка вінаграду.
Але ёсць у восені іншая бок, трошкі хмурная і сумная. І паветра змяніўся. Цяпер ён напоўнены новымі восеньскімі водарамі – пахам сухой травы, волкасці, апалага лісця, спелых яблыкаў, восеньскіх кветак, вінаграду. У паветры адчуваецца свежасць і прахалода. Ён стаў чысцей – гэта знік пах распаленага асфальту, і ўляглася пыл пасля дажджу. Жураўлі сабраліся ў ключ і ляцяць на поўдзень, разьвітальна курлычут ў небе. Дзе-то ў вышыні пераклікаюцца дзікія гусі. У родных краях становіцца вельмі холадна, і яны вымушаны ляцець туды, дзе цёпла.Толькі вераб'і лётаюць вакол і звонка цвыркаюць, таму што ім няма куды спяшацца. Усё часцей неба пакрываюць цяжкія шэрыя аблокі, і цярушыць дробны дождж. Парывісты вецер зрывае лісточкі з дрэў, і яны дываном кладуцца на зямлю. Раніцай і ўвечары станавіцца халаднавата. А ноччу пачынаюцца першыя замаразкі.
Вельмі шкада, але дзіўная пара залатой восені праходзіць вельмі хутка, і пасля настаюць халодныя, дажджлівыя дні.
|
