Сачыненне для 7 класа на тэму «Возера ў лесе»
Лета - маё любімае час года. Падчас канікулаў мы амаль заўсёды сям'ёй адпраўляемся на загарадную дачу. Там мне прадастаўляецца поўная свабода для адпачынку. Шмат часу я праводжу са стародавними сябрамі, з якімі хаджу купацца да ракі або збіраю грыбы ў бліжэйшым лесе. Але больш за ўсё, у пошуках новых уражанняў, мне падабаецца абследаваць прылеглую мясцовасць.
У адно прыгожае час я адправілася ў чарговае падарожжа і з здзіўленнем выявіла даўно зарослыя вербалозам і гарлачыкамі дзівоснае возера. Яно схавалася ад майго дапытлівага позірку сярод нізка склоненных галін старых дрэў. Яны ледзь трымаліся сваімі вузлаватымі карэнішчамі за берага вадаёма, а іх лісце зусім мала прапускалі сонечнага святла. Вада здалася мне цёмнай, амаль чорнай. Я паспрабавала ўгледзецца ў дно возера і яно здалося вельмі далёкім, бязмежным і прыцягальна таямнічым.У гэты надмерна спякотны дзень ад вады ішла гаючая прахалода і мне захацелася паплаваць у чыстай вадзе. Цела маментальна абпаліла сцюдзёны патокамі крыніц. Доўга знаходзіцца там я не рызыкнула, таму стрымгалоў выскачыла на маленькі пляжик з пяску і зялёнай травы і, хутка отеревшись ручніком, пабегла дзе потеплей.
З тых часоў возера пастаянна вабіла мяне да сабе і стала таемным месцам, дзе можна спакойна пачытаць і абдумаць жыццё герояў цікавай кнігі. Яго цішыня навявала фантастычныя думкі і супакойвала душу, адсоўвала на другі план праблемы і непрыемнасці. Доўга хаваць свой сакрэт не ўдалося - прыяцелі былі здзіўлены маімі частымі отлучками і хутка адкрылі сакрэт. Давялося ім прызнацца ва ўсім. Цяпер мы разам наведваем загадкавае возера і нават пабудавалі каля яго сховішча з галінак і лісця лапуха. Адзін раз нават начавалі ў будане і грэліся каля вогнішчы.
У падзяку возера мы абнавілі дрэвы вакол яго, адрэзаў сухія галінкі, прыбралі старую лістоту і ламачча, падсадзілі параснік чаромхі і клёнаў. Ваду ачысцілі ад ціны і карчакоў. Цяпер вакол стала дагледжана і чыста. Сонейка паблісквае на хвалях і прыводзіць нас у захапленне искристыми бліскаўкамі.
З'язджала я здаровы і задаволеная праведзенай працай. Як мяне сустрэне акультураныя возера ў наступным годзе? Такім жа адзінокім і сумным? Або, адроджанае, абудзіць ва мне мары аб цудоўна і цікавым будучыні. Хочацца спадзявацца на апошні, толькі вось чакаць доўга, бо наперадзе доўгая зіма.
| 
