З самага ранняга ўзросту, я вельмі любіла катоў. Па-мойму, думку, яны самыя добрыя і добрыя істоты. У цяжкую хвіліну, і ў перыяд хваробы, імкнуцца падтрымаць свайго гаспадара. Да таго ж кошкі заўсёды гатовыя падарыць чалавеку зарад добрага настрою. Калі я іх гладжу, забываю пра ўсіх смутках.
Праўда, сярод людзей сустракаюцца асобы, якія не любяць катоў. Асабіста я не магу іх зразумець, як гэта такіх слаўных жывёл нельга не любіць. Але, вядома ж, усе мы розныя, і хто-то любіць змей і жаб, а хто-то сабак і катоў. Але вось, калі шчыра, да сабак я стаўлюся не так станоўча, я іх вельмі баюся.
У нашым доме, заўсёды жылі кошкі, і нават не адна. Ужо на працягу некалькіх гадоў, у мяне ёсць тры гадаванца, тры кошкі. Дакладней сказаць, адна коткі і два ката. Іх завуць Барсік, Васем, і Мурка. Мае кошкі вельмі гарэзныя, вясёлыя і спрытныя. Днём шпацыруюць па двары, ходзяць лавіць мышэй.
Дарэчы Мурка з'яўляецца мамай Барсіка і Васіля. Хоць яе дзеці ўжо падраслі, яна заўсёды сочыць за імі. Мурка вельмі клапатлівая і сур'ёзная. Барсік з Васем любяць сваволіць і хуліганіць.
Увечары яны заходзяць дадому, усе трое спяць у маёй пакоі. Але Барсік, часам спіць побач са мною ў ложку. Мне вельмі падабаецца засыпаць пад яго варкатанне.
Прыкладна месяц таму, мой Барсік знік. Я да апошняга верыла ў тое, што ён вернецца. Цяпер я падазраю, што з ім здарылася няшчасце. І так крыўдна ад таго, што я не магу яму дапамагчы. Праўда, мая мама кажа, што, быць можа, нашага прыгажуна хто-то забраў, і што ён цяпер проста жыве ў адным доме з добрымі гаспадарамі.
Але мне ўсё роўна вельмі сумна. Бо Барсік, быў для мяне добрым сябрам.
|
