Сачыненне на тэму «Зімовы вечар», 7-ы клас
На вуліцы снежань, ідзе нямоцны снег, ветру практычна няма, мы з сяброўкай Таццянай вяртаемся дадому з секцыі каратэ. Мы весела гутарым і абмяркоўваем сённяшні дзень, нам так добра, што зусім не хочацца разыходзіцца па хатах, і мы яшчэ доўгі час стаім і размаўляем каля майго пад'езда. Таццяна жыве ў суседнім доме.
За размовамі мы і не заўважылі, як на вуліцы стала цямнець, запаліліся ліхтары ля дамоў і магазінаў.
Нечакана снег стаў ісці мацней, на электрычным святле вельмі цікава назіраць за цудоўнымі сняжынкамі, як яны нібы танцуючы, падаюць на зямлю. Мне так падабаецца назіраць за прыгожымі рухамі, гэтых маленькіх сняжынак. Іх танец мяне цалкам зачароўвае.
Разглядаючы сняжынкі, я нават забылася пра сяброўку. З стану бязважкасці мяне вывелі яе словы, яна спытала, што са мной здарылася. А я адказала ёй, што акунулася ў зімовыя летуценні, і дадала, што зімовы вечар вельмі прыгожы. На што мая сяброўка таксама пагадзілася.
Таццяна прапанавала мне скласці ёй кампанію, прагуляцца з яе нямецкай аўчаркай Найдаю. Вядома, я пагадзілася. Па – першае, я не магла адмовіць сяброўцы, а па-другое мне не хацелася заходзіць дадому.
Мы, весела размаўляючы, адправіліся да Тані дадому. Яна ўзяла сваю велізарную сабаку, і мы пайшлі гуляць. Хоць на вуліцы было ўжо даволі цёмна, але з Найдаю нам не было страшна. Думаю, ніхто не адважыўся б да нас падысці, да таго ж раён у нас быў даволі спакойны.
Найда так акуратна ідзе па беласнежным снезе, перыядычна яна падскоквае і хоча злавіць белыя сняжынкі. З боку, так цікава за гэтым назіраць.
З сабакам шпацыраваць нам вельмі весела, мы бегаем разам з ёй, а з сяброўкай мы гуляем у снежкі. Праўда і Найда, хоча да нас далучыцца, але ў яе, на жаль, не атрымліваецца.
Вось так з сяброўкай мы праводзім зімовы вечар. Пасля прагулкі, яны з Найдаю праводзяць мяне да пад'езда, на развітанне Таніну сабака мне брэша, мабыць кажа, пакуль.
Дома пасля прагулкі я п'ю гарачы чай з малінай і распавядаю бацькам, як мы пагулялі.
|
