Пятница
29.03.2024
10:23
Новыя сачыненні
Майстар і Маргарыта – раман пра справядлів...

Цёмныя алеі І. А. Буніна як спосаб паказац...

Філасофія Л. Н. Талстога ў аповядзе «Пасля...

Паядынак – аповесць А. І. Купрына, якая ад...

Чаму я хачу быць паліцыянтам?

Які падарунак лепш за ўсё?

Піянерскі лагер

Лета 2023 года

Ліст для бацькоў, чаму мне трэба завесці ш...

Радзіма

Форма входа

Статыстыка

Онлайн всего: 2
Гостей: 2
Пользователей: 0

Школьныя сачыненні
Галоўная » Твори » 8-ы клас

Белочкин домік


Сачыненне на тэму «Белочкин домік», 8-ы клас

Як весела праводзіць зімовыя канікулы ў дзядулі ў заказніку, дзе ён працуе ляснічым! На гэты раз мы туды адправіліся разам са старэйшай сястрой. Пешыя паходы на лыжах у лесе сталі звычайнай і займальным справай.

Аднойчы мы заўважылі сярод голых дрэў рыжую вавёрку. Яна заўважыла нас і спалохана знікла з-пад увагі. Як толькі мы яе не шукалі, але нават слядоў не знайшлі. Дзядуля ўвечары сказаў, што значыць, у яе дзе-то паблізу ёсць гняздо ў дупле і яна схавалася там. Ён вырашыў пракаціцца з намі і адшукаць хітрую уцекача.

Адправіліся мы ў лес ранняй раніцай і накіраваліся ў самую гушчу лесу. Дзед вёў нас па таямнічай сцежцы і папрасіў не моцна шумець і спыніць размовы. Ён падвёў нас да старой піхце і прапанаваў пачакаць трохі. Гэта месца, як аказалася, было зусім побач з нашым месцам падарожжа. Мы прытаіліся пад дрэвам і сталі выглядаць вавёрачку сярод густой ігліцы. Неўзабаве, сярод зялёных лап, з'явілася хітрая мыска звярка. "Вось яна..." - прашаптала не гучна сястра. Дзядуля пахваліў яе за вострыя вочы і прапанаваў працягнуць назіранне.

Бялку зусім вылезла з свайго хованкі і села на буйную галіну. Тая прагнулася пад яе вагой і снегу з яе паляцеў уніз. Прагучаў плясканне, жывёла трывожна оглянулось, але не заўважыла нас і супакоілася. Вавёрачка трохі посуетилась і з'явілася ва ўсёй сваёй красе - нават пухнаты хвост расправіла. Тут я зазевался і наступіў на сухую палачку. Яна трэснула. Звярок адразу адчуў чужых і стаў хавацца ад небяспечнага месца, пераскокваючы з дрэва на дрэва. Мы расчаравана ўздыхнуў. Раптам вавёрка ўскочыла на корявую елка і супакоілася. Яна нават стала лапамі прыводзіць сваю смешную мыску ў парадак.Яна бестурботна агледзелася вакол і шмыгнула ў вялікае дупло. Ад туды адразу паляцелі пустыя шкарлупіны ад арэхаў. Мабыць рудая прыгажуня вырашыла зрабіць ўборку ў сваёй кватэрцы. Яшчэ трохі і яна паскакаў зноў па сваіх справах.

Дзядуля прапанаваў мне забрацца ў дупло і праверыць запасы вавёрачкі. Я ўзяў загадзя прызапашаным арэшкі ў кішэні і узьлез на елку. У норцы было ўтульна і цёпла. Я выклаў новую порцыю ежы і сабраўся спускацца на зямлю, як тут жа атрымаў гузам па спіне. Аказваецца, бялку вярнулася і стала адганяць чужынца ад месца пражывання. Мы паспяшаліся ўстаць на лыжы і панесліся дадому. За гарачым чаем мы доўга абмяркоўвалі тое, што адбылося, і смяяліся над пільнай лясной прыгажуняй. Гэтая гісторыя надоўга ўрэзалася ў маю памяць.


Категорія: 8-ы клас | Додано: 22.05.2018
Переглядів: 1238 | Рейтинг: 0.0/0


Всього коментарів: 0
avatar