Як весела праводзіць зімовыя канікулы ў дзядулі ў заказніку, дзе ён працуе ляснічым! На гэты раз мы туды адправіліся разам са старэйшай сястрой. Пешыя паходы на лыжах у лесе сталі звычайнай і займальным справай.
Аднойчы мы заўважылі сярод голых дрэў рыжую вавёрку. Яна заўважыла нас і спалохана знікла з-пад увагі. Як толькі мы яе не шукалі, але нават слядоў не знайшлі. Дзядуля ўвечары сказаў, што значыць, у яе дзе-то паблізу ёсць гняздо ў дупле і яна схавалася там. Ён вырашыў пракаціцца з намі і адшукаць хітрую уцекача.
Адправіліся мы ў лес ранняй раніцай і накіраваліся ў самую гушчу лесу. Дзед вёў нас па таямнічай сцежцы і папрасіў не моцна шумець і спыніць размовы. Ён падвёў нас да старой піхце і прапанаваў пачакаць трохі. Гэта месца, як аказалася, было зусім побач з нашым месцам падарожжа. Мы прытаіліся пад дрэвам і сталі выглядаць вавёрачку сярод густой ігліцы. Неўзабаве, сярод зялёных лап, з'явілася хітрая мыска звярка. "Вось яна..." - прашаптала не гучна сястра. Дзядуля пахваліў яе за вострыя вочы і прапанаваў працягнуць назіранне.
Бялку зусім вылезла з свайго хованкі і села на буйную галіну. Тая прагнулася пад яе вагой і снегу з яе паляцеў уніз. Прагучаў плясканне, жывёла трывожна оглянулось, але не заўважыла нас і супакоілася. Вавёрачка трохі посуетилась і з'явілася ва ўсёй сваёй красе - нават пухнаты хвост расправіла. Тут я зазевался і наступіў на сухую палачку. Яна трэснула. Звярок адразу адчуў чужых і стаў хавацца ад небяспечнага месца, пераскокваючы з дрэва на дрэва. Мы расчаравана ўздыхнуў. Раптам вавёрка ўскочыла на корявую елка і супакоілася. Яна нават стала лапамі прыводзіць сваю смешную мыску ў парадак.Яна бестурботна агледзелася вакол і шмыгнула ў вялікае дупло. Ад туды адразу паляцелі пустыя шкарлупіны ад арэхаў. Мабыць рудая прыгажуня вырашыла зрабіць ўборку ў сваёй кватэрцы. Яшчэ трохі і яна паскакаў зноў па сваіх справах.
Дзядуля прапанаваў мне забрацца ў дупло і праверыць запасы вавёрачкі. Я ўзяў загадзя прызапашаным арэшкі ў кішэні і узьлез на елку. У норцы было ўтульна і цёпла. Я выклаў новую порцыю ежы і сабраўся спускацца на зямлю, як тут жа атрымаў гузам па спіне. Аказваецца, бялку вярнулася і стала адганяць чужынца ад месца пражывання. Мы паспяшаліся ўстаць на лыжы і панесліся дадому. За гарачым чаем мы доўга абмяркоўвалі тое, што адбылося, і смяяліся над пільнай лясной прыгажуняй. Гэтая гісторыя надоўга ўрэзалася ў маю памяць.