У жыцці могуць узнікнуць розныя сітуацыі. І не выключана, што бяда можа наляцець ў наш дом. У такіх сітуацыях, мы ўжо на падсвядомым узроўні, пачынаем шукаць падтрымку і другарадных асоб, то ёсць у сяброў і родных. Часам у гора, можа працягнуць руку дапамогі нават малазнаёмы чалавек. І пагадзіцеся, гэта вельмі прыемна.
Сапраўды, ёсць катэгорыя людзей, якія прытрымліваюцца думкі, што чужога гора не бывае. Гэтыя людзі, на мой погляд, заслугоўваюць павагі і хвалы. Калі падумаць, на самай справе, усе мы людзі, і абавязкова павінны дапамагаць адзін аднаму. Бо ў такім выпадку, кожны з нас можа жыць шчаслівай і спакойнай жыццём.
Аднак, хоць усе мы ў цяжкую хвіліну чакаем падтрымкі навакольных, не заўсёды самі гатовыя аказаць дапамогу іншаму асобе. Напэўна, усё гэта можна назваць эгаізмам. Сярод нас заўсёды знойдзецца чалавек, які скажа: гэта не мая праблема. Але хіба так можна? Па-мойму, думку, калі ёсць магчымасць, чаму б не дапамагчы чалавеку, бо дабро вяртаецца. І ў наступны раз, ужо хто-то дапаможа вам.
Усе мы хочам жыць у міры і ў згодзе. Але для дасягнення гэтага, нам варта пачаць ставіцца адзін аднаму больш паважліва і ўважліва. Калі назаўжды запомніць простую ісціну, што чужога гора не бывае, напэўна, жыць стане лепш і прыемней.
Аднак, мабыць, часам, мы баімся чужых праблем. Не ўпэўненасць у сваіх сілах, прымушае нас праходзіць міма чужой бяды. Але лепш я лічу, паспрабаваць дапамагчы тым, хто патрабуе. Бо не паспрабаваўшы, цяжка зразумець і ацаніць свае сілы.
|
