Мікалаю Васільевічу Гогалю хочацца паапладзіраваць за тое, што ён не пабаяўся высмеяць бюракратычны свет трыццатых гадоў дзевятнаццатага стагоддзя. У твор «Рэвізор» прадстаўлены рускі гарадок, які размясціўся ў сярэдзіне краіны, ні чым не адрозны ад іншых гарадоў. Ва ўсіх сферах квітнее хабарніцтва і парушэнне закона. З дапамогай смеху і карыкатур аўтар паказвае жыццё чыноўнікаў не толькі ў гэтым горадзе, але і ва ўсёй краіне.
Прыезд выдуманага рэвізора, у гэты горад, парушае стабільны ўклад бюракратычнага беззаконня. Пра гэтую праверку распавядае кіраўнік. Жыхары напалоханыя і разгубленыя.
Аўтар лічыць, што галоўныя дзеючыя асобы - гэта цэлая група чыноўнікаў, у паніцы якія чакаюць праверку, а не рэвізор.
Структура кіравання і рознымі гарадскімі аб'ектамі прадстаўлена аўтарам у выглядзе піраміды. Кіраўнікі, якія зручна ўладкаваліся і ўсяляк імкнуцца прабіцца вышэй, да лепшага становішчу, хоць яны вельмі гультаяватыя і нічога не робяць дзеля росквіту горада.
Суддзя Ляпкин-Тяпкин, загадчык бальніцамі Суніца, наглядчык вучэльняў Хлопов, паштмайстар Шпекин - усе чыноўнікі вельмі падобныя на свайго начальніка гараднічага. Сквозник-Дмухановский, як і яго падначаленыя не справядлівы, ад яго няма карысці, таму ўсе справы ў горадзе запушчаныя.
Гогаль стварыў мноства камедыйных сцэн, дзякуючы якім можна ўбачыць персанажа, у яго сучаснасці вобразе. Высмейваецца стаўленне мужчын да сваіх абавязкаў, іх стаўленне да жыцця і староннім людзям. На іх прыкладзе, аўтар паказаў, што адбываецца ў адміністрацыйнай сістэме Расіі.
Нягледзячы на тое, што гэта камедыя, у ёй выкрываецца сацыяльны прабел, прорву ў сферы праўлення. Гогалеўскае твор здаецца амаль гістарычным дакументам.
