Аповесці «Капітанская дачка» адведзена важнае месца ў любоўнай і гістарычнай літаратуры Расіі. У сваёй працы будзе разгледжана менавіта першы план. Каханне ў аповесці з'яўляецца не проста нейкім прыгодай, як гэта часта бывае ў заходняй літаратуры, а важным пачуццём, якое змяняе гісторыю.
Пётр Грынёў першапачаткова быў павесіць з добрай душой. Толькі вось знаёмства з сям'ёй Міронава і наступныя цяжкасці загартавалі яго характар. Пётр заступаецца за Машу, дачку капітана, якую абразіў які атрымаў адмову Швабрин. Яго вобраз паказвае адукаванага чалавека і жартаўнікі. Толькі Аляксей Іванавіч Швабрин быў подлым, гатовым аддаць сяброў. Тут А.С. Пушкін намякае на тое, што адукацыя не ўплывае на сумленнасць і прынцыпы.
Калі Швабрин падстаўляе сям'ю Міронава перад Пугачёва, то ён паказвае сваё сапраўднае аблічча. Ды і пад час дуэлі Аляксей раніць Пятра, калі таго адцягнуў Савельич. Гэта сведчыць аб тым, што Аляксей Швабрин можа ў любы момант выдаць подлы ўчынак, што ён і зробіць, калі пяройдзе на бок Пугачова.
Калі Грынёў становіцца сапраўдным чалавекам і мужчынам, то Швабрин рухаецца па шляху подласці. Ён паводзіць сябе брыдка, з'яўляючыся поўным антаганістам Пятра Гринёва. Адносіны гэтых людзей складаюцца так, што чытачы пачынаюць разумець сапраўднае дабро, вучацца бачыць зло. Пад апошнім, зразумела, маецца на ўвазе Швабрин.
Пушкін дае зразумець чытачу: выправіцца можа толькі той, хто мае першапачаткова гонар і добрую душу. Прыкладам таму служыць Пётр Гринёв. Ён заваёўвае сэрца Марыі сваімі ўчынкамі, гонарам і адкрытым сэрцам.
